حضرت فاطمه معصومه در پى برادر از مدينه خارج شد و به سمت ايران حركت كرد چون به شهر ساوه رسيد ، بيمار شد ، سؤال كرد فاصله اينجا تا قم چقدر است ؟
عرض كردند ده فرسخ . . . زمانى كه خبر ورود آن حضرت به ساوه به اولاد سعد - يعنى سعد پسر مالك اشعرى در قم - رسيد ، همه با هم به طرف ساوه حركت كردند تا از حضرت تقاضا كنند كه به شهر قم بيايند . چون حضور او رسيدند ، موسى پسر خزرج از بين آن جماعت به طرف حضرت رفت و مهار شتر ايشان را گرفته و تا قم همراهى كرد و آن بزرگوار را در منزل خويش جاى داد ، پس از 16 يا 17 روز اقامت در شهر قم ، آن بانوى بزرگ به رحمت و رضوان الهى پيوست و روح پاكش به ملكوت اعلى پر گشود . موسى ، آن حضرت را در زمينى كه متعلق به خودش بود و هم اكنون نيز مرقد مطهر حضرتست ، به خاك سپرد و سقفى از بوريا و حصير بر قبر او برافراشت . تا آنكه توسط زينب دختر حضرت جواد ( عليه السلام ) بر قبر آن بزرگوار گنبد و بارگاهى بنا شد " [1] از روايات چنين برمىآيد ، كه فاطمه معصومه همچون مادرش فاطمه زهرا بانوئى اهل عبادت ، قداست و منشأ خير بسيار و شبيه مادرش فاطمه زهرا ( عليها السلام ) بود ، آن بزرگوار با سنّ كم ، نزد اهل بيت ( عليهم السلام ) مقام خاص و والايى داشت . اين مقام و منزلتِ حضرت ، نزد علماء و بزرگان قم نيز محرز بود زيرا آنان به منظور ارج نهادن به مقام آن بانو از قم به طرف ساوه حركت كرده و به استقبال وى شتافتند و پس از رحلت آن بانو ، ساختمانى بر مزارش ساخته سپس گنبدى بنا كردند و آنجا را زيارتگاه دوستداران اهل بيت قرار دادند و عدّه‌اى از آن بزرگان وصيت كردند كه در جوار حضرتش به خاك سپرده شوند .

[1] بحار : 60 / 219 .

217