حمله سفيانى در مدينه به مراتب سخت تر خواهد بود . در نسخه خطى ابن حماد از ابن شهاب چنين نقل شده :
" سفيانى به فرمانده خود در كوفه كه با سوارانش آنجا را سخت درهم كوبيده ، نامه اى مىنويسد و دستور مىدهد كه به طرف حجاز حركت كند ، او روانه مدينه شده و چهل هزار نفر از قريش و انصار را به قتل مىرساند ، شكم زنان را مىدرد و فرزندان را هلاك مىكند و يك برادر و خواهر از طايفه قريش را كه نامشان محمد و فاطمه است بر در مسجد مدينه به دار مىآويزد " [1] .
برخى روايات مىگويند كه اين برادر و خواهر از عموزادگان همان مرد پاك سرشت " نفس زكيه " هستند كه امام مهدى ( عليه السلام ) وى را به مكه مىفرستد و او پانزده شب قبل از ظهور حضرت در مسجد الحرام به قتل مىرسد و اين برادر و خواهر هم از دست لشكريان سفيانى در عراق گريخته بودند اما جاسوسى كه از عراق با اين دو همراه بوده آنان را به دشمنان معرفى و سر انجام توسط افراد سفيانى به دار آويخته مىشوند .
از امام باقر ( عليه السلام ) روايت شده است كه فرمود :
" سفيانى و همراهانش ظهور كنند ، در حالى كه انديشه اى جز غلبه بر آل پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) و پيروان آنها ندارند . از اين رو گروهى را به كوفه فرستند . رفتار آنها با شيعيان آل محمد ( صلى الله عليه وآله ) كشتن و دار زدن است . سپس گروه ديگرى را رهسپار مدينه كنند . مردى در آنجا به قتل رسد و مهدى و منصور از آنجا بگريزند . اما از آل پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) كسى باقى نماند مگر اينكه دستگير و زندانى شود ، سپاه سفيانى به جستجوى آن دو مرد فرارى بپردازند و مهدى ( عليه السلام ) كه مانند موسى ( عليه السلام ) نگران و مضطرب از شهر خارج شده بود وارد مكه شود " [2]

[1] نسخه خطى ابن حماد ص 88 .
[2] بحار : 52 / 222 .

135