آن حضرت فرمود : عدوى و بدفال زدن درست نيست [1] و روايات ديگرى كه به همين مضمون وارد شده است . اين روايات را دو جور مىشود معنا كرد :
اول اينكه اسلام قوانينى دارد كه مانع از آن مىشود كه انسان به بيماريهاى مسرى گرفتار شود . اسلام از انواع كارهاى زشتى كه باعث پيدايش بيماريهاى مسرى مىشود نهى كرده و اصول حفظ الصحة را بيان نمود است . مثلا مطالبى در بارهء خوردن پيش از گرسنگى و دست كشيدن از غذا پيش از سيرى دارد كه مانع از فساد اخلاط و سنگينى شكم مىشود و اينها اساس بيماريهاست و مطالبى از اين قبيل كه در اين مختصر نمىگنجد . همچنين اسلام از همهء چيزهايى كه به انسان ضرر دارد نهى كرده و اينها چيزهايى است كه طب پس از تجربه هاى علمى و عملى به آن رسيده است . بنا بر اين اگر مسلمان به اين قوانين و آداب ملتزم شود به گونه اى مريض نمىشود كه باعث سرايت بشود جز در حالتهاى خاصى كه از سرما و گرما حاصل مىشود و در آنها سرايت نيست .
اين معنايى كه گفتيم با نفى ذات سرايت در اين حديث مناسبت دارد .
دوم اينكه ، اسلام تمام تأثيراتى را كه در جهان خلقت وجود دارد به مبدء اعلى و خداوند نسبت مىدهد و مسلمانى كه ايمان درستى

[1] صحيح مسلم ج 2

86