كنند و لذا از همان قرون اوليه اسلامى مسلمانان به ترجمهء كتابهاى علمى و طبى كه به زبانهاى ديگر نوشته شده بود اقدام كردند .
تنها در زمان مأمون ، خليفهء عباسى ، هشتاد جلد كتاب طبى كه بيشتر آنها از جالينوس و بقراط بود به عربى ترجمه شد كه از جملهء آنها بود كتابهاى مرضهاى حاد و اپيدمى به ترجمه عيسى بن يحيى و تشريح رحم به ترجمهء حبيش الاعسم و آب و هوا و طبيعت انسان و نيروى غذاها و پزشك و فيلسوف به ترجمه حنين بن اسحق و پادزهر به ترجمهء ابن بطريق و كتابهاى بسيار ديگر .
همچنين مسلمانان با آشنايى با مدرسهء جندى شاپور كه در خوزستان بود و قدمت چندين صد ساله داشت در امر طب و طبابت به مهارتهاى تازه اى دست يافتند . جندى شاپور محل تلاقى طب شرق و غرب آن زمان بود و در آنجا طب يونانى همراه با طب هندى به اضافهء طب سنتى ايرانى در هم آميخته بود .
تشويق پيشوايان اسلام از طب و استخدام پزشكان مسيحى و يهودى در دستگاه خلفا از يك سو و نياز جامعهء اسلامى از سوى ديگر باعث شد كه مسلمانان به علم پزشكى روى آوردند و در اين رشته كار كردند و پس از مرحلهء ترجمه ، خود به تأليف كتابهاى طبى پرداختند و ابتكارات و نوآورىهاى خود را به رشتهء تحرير در آوردند . از جملهء كتابهاى طبى مهم مىتوان از فردوس الحكمه تأليف على بن ربن طبرى و كتابهاى متعدد محمد زكرياى رازى مانند الحاوى و الطب

8