تو قدم به چشم من نه ، بنشين كنار جويى همه هست آرزويم كه ببينم از تورويى * چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويى به كسى جمال خود را ننموده أي و بينم * همه جا به هر زبانى بود از تو گفتگويى غم و رنج و درد و محنت ، همه مستعد قتلم * تو ببر سر از تن من ، ببر از ميانه گويى به ره تو بس كه نالم ، ز غم تو بس كه جويم * شده ام ز ناله نالى ، شده ام زمويه مويى همه خوش دل اين كه مطرب ، بزند به تار چنگى * من از اين خوشم كه چنگى بزنم به تار مويى چه شود كه راه يابد ، سوى آب تشنه كامى * چه شود كه كام جويد ، ز لب تو كام جويى شود اين كه از ترحم ، دمى از سحاب رحمت * من خشك لب هم آخر ، ز تو تر كنم گلويى بشكست اگر دل من به فداى چشم مستت * سرخم مى سلامت ، شكند اگر سبويى همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا * تو قدم به چشم من نه ، بنشين كنار جويى " رضواني شيرازى "

361