گفتم فراق تا كى گفتا كه تا تو هستى گفتم كه روى خوبت ، از من چرا نهان است ؟ * گفتا تو خود حجابى ، ورنه رخم عيان است گفتم كه از كه پرسم ، جانا نشان كويت ؟ * گفتانشان چه پرسى ؟ آن كوى بى نشان است !
گفتم مرا غم تو ، خوش تر ز شادمانى * گفتا كه در ره ما ، غم نيز شادمان است !
گفتم كه سوخت جانم ، از آتش نهانم * گفت آنكه سوخت او را ، كى نادى فغان است گفتم فراق تا كى ؟ گفتا كه تا تو هستى * گفتم نفس همين است ؟ گفتا سخن همان است گفتم كه حاجتى هست ، گفتا بخواه از ما * گفتم غمم بيفزا گفتا كه رايگان است گفتم ز ( فيض ) بپذير اين نيم جان كه دارد * گفتا نگاه دارش ، غم خانه تو جان است " فيض كاشانى "

360