اين حوادث سهمگين و گرفتاريهاى مداوم است كه روح افراد ممتاز و برجسته را تقويت مى كند و استعدادهاى درونى و نيروهاى نهفته آنان را به عرصه ظهور و بروز مى آورد ، تا در مقابل مشكلات پايدارى كنند .
آرى ، اوضاع بحرانى و خطرناك و حوادث دوران زندگى فاطمه ( عليها السلام ) نه تنها خللى در روح آن حضرت وارد نساخت ، بلكه بر عكس گوهر وجودش را صيقلى داد و تابناك نمود ، و براى هر گونه مبارزه‌اى دلاور و نيرومندش گردانيد .
در وجود آن حضرت ذخائرى از انسانيت ، جوانمردى ، عفت ، بزرگوارى كه امكان داشت بانوئى به آن دست يابد ، فراهم آمده بود ، او مباهات مى كرد كه در مدرسه نبوت تربيت شده و در دانشگاه رسالت به كمال رسيده است .
در خانه پدرش كه مهبط فرشتگان الهى ، و جايگاه نزول وحى خداوند بود پرورش يافته ، و آموزگارانى چون پدر و شوهرش كه مجسمه انسان كامل بودند ، داشت .
از مباحثاتى كه آن حضرت با أبو بكر نموده و به آيات قرآن استناد كرده است ، اين واقعيت به ظهور مى رسد كه آن حضرت به آيات قرآنى احاطه كامل داشته ، چرا چنين نباشد ، در حالى كه قرآن را از زبان رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) شنيده ، و در وجود او وعلى ( عليه السلام ) ديده بود ، روح و روان خود را با مفاهيمش تلطيف و تصفيه نموده ، و احكام و وظائف خود را از آن استخراج مى كرد .
او همچون ديگر خاندان اهل بيت از موهبت فصاحت و بلاغت بهره اى وافر داشت ، با نيروى گفتار خود بر دلها فرمانروايى مى كرد و با بيان استوار

17