ابن زياد مى خواست وانمود كند كه هر كس بر حسب ظاهر در جبهه نظامى شكست بخورد ، رسوا شده است زيرا اگر أو به حق بود در جبهه نظامى غالب مى شد ، حضرت زينب كه ديدگاه أو را خوب مى دانست ، با اين سخنان اعلام كرد كه معيار شرف و فضيلت ، حقيقت جويى و حقيقت طلبى است ، نه قدرت ظاهرى ، و كسى كه در راه خدا شهيد شده رسوا نمى شود ، بلكه رسوا كسى است كه ظلم و ستم كند و از حق منحرف شود .
خطبه حضرت زينب ( عليها السلام ) در كوفه كوفه مركز حكومت حضرت على ( عليه السلام ) و مركز شيعيان آن حضرت بود ، مردم كوفه اگرچه خواهان حكومت عدل اسلامي هستند ولى طالب زندگى مادى و ثروت و رياستند و نمى خواهند بدنبال چيزى روند كه با منافعشان در خطر است .
پسر پيامبر خدا را با شور و حرارت به شهر خود دعوت كردند ، ولى آنگاه كه بسوى آنان آمد و دعوتشان را پذيرفت به خاطر ترس از حكومت ، پسر پيامبرشان را يكه و تنها در آن وادى مرگبار رها ساختند ، أو را بسوى خود فرا خواندند ولى آنگاه كه بسويشان آمد كمر به قتل أو بستند و خون پاكش را بر زمين ريختند .
اين اولين خيانت ايشان نبود ، با پدرش على مرتضى ( عليه السلام ) و برادرش حسن مجتبى ( عليه السلام ) نيز چنين كردند ، تا آنجا كه على ( عليه السلام ) آروزى مرگ خود را كرد و از خداوند خواست حجاج بن يوسف ثقفي را بر ايشان

23