امام است و چنان چه امام نباشد كه محافظت آن دين را بكند و آن را از تطرّق آفات و فساد مفسدان محافظت نمايد ، البته آن دين بر طرف خواهد شد و باقى نخواهد بود ، به خصوص در اوايل ظهور آن دين كه هنوز استقرار نيافته ، وفرقى در ميان نبي و امام در توقف دين بر ايشان نيست ، مگر اين كه ابتداء دين وشريعت وبروز آن از نبي ، و بقاء آن از امام است ، بلكه ظاهر نمودن آن دين ورسانيدن به اكثر امّت موقوف بر امام است ، زيرا كه نبي در ايام حيات خود نمى تواند دين خود را به جميع طوايف انام برساند و همه عالم را دعوت كند و به دين خود در آورد ، با وجود كثرت منكرين وجاحدين و اهل عصبيّت در اديان مختلفه و آراء متباينه ، همچنان كه ظاهر است از احوال پيغمبر ما ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) . و اهل سنت همه متّفق اند كه اكثر بلاد را خلفاء دعوت به اسلام كردند و به دين در آوردند كه اگر ضرب شمشير و اتمام حجّت ايشان نمى بود ، ايشان داخل حوزه اسلام نمى شدند .
و اگر دليل ايشان بر بودن نبوّت از اصول دين آن است كه ادلّه عقليه قائم است بر اين كه بعثت انبياء واجب وضرور است و بدون وجود نبي تكليف ، باطل است ، و بعد از آن كه كسى دعواى نبوّت كند و بر طبق دعواى خود ، معجزه بياورد ، از جزء ايمان است كه اقرار به نبوّت او كنند .
ما مىگوييم همان ادلّه بعينه دلالت مىكند بر وجوب نصب امام ، و بر اين كه بدون وجود امام تكليف بى صورت است . و بعد از آن كه نصب شد به طريقى كه بايد نصب شود از جزء ايمان است كه اعتقاد به امامت او كنند ، و ان شاء اللّه بعد از اين مذكور خواهد شد كه آن چه دلالت بر وجوب بعثت نبي مىكند دلالت بر نصب امام نيز مىكند .
و اگر اهل سنت برگردند ومتمسّك به اجماع شوند و بگويند كه اجماع منعقد است بر اين كه نبوّت از اصول دين است وامامت از فروع است ما منع ثبوت

6