قرآن باشد از پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) صادر شود به نحوى كه ابو بكر تنها بشنود و احدى ديگر از اصحاب نشنوند يا همه اصحاب بشنوند وعلى وفاطمه مطلقاً آن را نشنوند وحال اين كه اين امرى بود عامّ البلوى ودواعى بر ضبط آن بسيار بود ، پس چگونه مىشود كه ابو بكر در شنيدن آن منفرد باشد يا ديگران بشنوند وعلى ابن ابى طالب كه در مجامع وخلوات از سيّدكاينات منفك نمى شد و هيچ حكمى از وصادر نمى شد مگر آن كه آن جناب آن را اخذ مىنمود آن حديث را نشنود و همچنين چگونه مىشود كه فاطمه وزوجات آن حضرت ، آن را نشنوند وچگونه مىشود كه پيغمبر اين حكم را از براى ورثه بيان نكند و از جهت غير ورثه بيان كند وحال اين كه بايست آن را اول به ورثه رساند كه ايشان بر آن مطلع باشند در بعد از رحلت ادعاى ارث ننمايند وهرگاه سلاله نبوّت يعنى فاطمه معصومه يقين بر كذب آن حديث نمى داشت و احتمال صحّت آن مىداد چگونه به آن شدت انكار بر ابو بكر مىكرد وچگونه سعى مىكرد كه مال جميع مسلمين را ضبط كند وصرف خود و عيال خود نمايد و به ابو بكر مىگفت هرگاه بخشش بر تو ثابت نشد ، مال پدر من است و به عنوان ارث به من واگذار وچرا بايد تو از پدر خود ارث ببرى و من نبرم .
وثانياً مىگوييم هرگاه از براى حاكم است كه به علم خود عمل كند شكّى نيست كه طريق حصول علم متعدد است وكدام طريق اقوى از ادعاى معصومه است به انضمام شهادت چند معصوم و چند زن عادله .
و اگر ايشان بگويند شاهد قضيه مذكوره منحصر على وامّ ايمن بود مىگوييم شكى نيست كه ادعاى معصومه با شهادت معصوم به انضمام شهادت زنى كه پيغمبر مكرّر بگويد او از اهل بهشت است مفيد علم است و ما بعد از اين عصمت على وفاطمه را به ادلّه عقليه ونقليه اثبات خواهيم كرد ، پس منع كردن عصمت ايشان را همچنان كه صاحب « نواقض » كرده است باطل است ، با وجود

44