منافقان خواهند بود .
دوم روايتى است كه بخارى در « صحيح » خود از حذيفه به دو طريق روايت كرده كه بعد از پيغمبر حذيفه مىگفت كه نفاق در زمان رسول اللّه ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) نفاق بود ، امّا امروز كفر علانيه است ، چه آن وقت عداوت را پنهان مىكردند وحال ظاهر مىكنند .
و اين روايت نيز دلالت ظاهر بر مطلوب دارد و چه از اصحاب بعد از پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) امرى ديگر كه باعث كفر تواند شد صادر نشد مگر آن چه از ابو بكر وعمر صادر شد در خصوص غصب خلافت وظلم و تعدى بر على ( عليه السّلام ) وفاطمه ( سلام اللَّه عليها ) و غصب نمودن حقّ ايشان .
سوم آن چه مسلم در « صحيح » خود ذكر كرده كه عايشه از رسول الله ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) پرسيد كه هيچ روزى را سخت تر از روز احد ديدى ؟ گفت : آن چه از قوم تو كشيدم و از همه سخت تر ، آن چه در روز عقبه از ايشان ديدم .
ووجه دلالت اين بر مطلوب محتاج به بيان نيست .
و در دعاى صنمى قريش كه به حدّ يقين رسيده كه از كلام معجز نظام حضرت اميرالمؤمنين ( عليه السّلام ) است وعدول مشايخ شيعه به طرق معتبره اين دعا را از آن حضرت روايت كرده‌اند اشاره به اين معنى شد و در آن دعا حضرت ابتدا فرموده كه : « اللهمّ العن صنمى قريش وجبتيها وطاغوتيها » يعنى بار خدايا لعن كن بر دو صنم قريش و بر دو جبت و دو طاغوت قريش . بعد از آن به ازاء عمل بدى كه ايشان كرده‌اند ، لعنى بر ايشان كرده است و آن اعمال را به تفصيل اسم برده از غصب خلافت ومنع ارث ومنبر پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) را خالى كردن از وصى او و غير ذلك از اعمال قبيحه ايشان تا آن كه ايشان را لعن كرده به سبب بالا رفتن ايشان بر عقبه وانداختن دبّاب بر پيش پاى پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) ، واكثر فقرات آن دعا نص صريح است كه مراد از صنمى قريش اول و ثانى اند وهركه ملاحظه فقرات آن را

29