شناسانيد وفرمود نام ايشان را پنهان داريد وايشان را در ميان مسلمين رسوا مكنيد ، پس حذيفه در ميان مسلمين معروف بود به اين كه منافقان را مىشناسد وحذيفه وعمّار به حضرت رسول ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) عرض كردند كه يا رسول الله ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) چرا مقرّر نمى كنيد كه ايشان را بكشيم ؟ فرمود : دوست ندارم كه مردم بگويند كه محمّد بعد از آن كه به اعانت اصحاب بر دشمنان ظفر يافت ، اصحاب خود را كشت . اين است نقل اصحاب عقبه به نحوى كه در دو كتاب مذكور كه از كتب معتبره اهل سنّت است مذكور است و در وقوع اين حكايت احدى از شيعه وسنى شبهه ندارند و حق تعالى در قرآن خبر از آن داده و در طرق متعدّده رسيده كه اين منافقين دبّه‌اى چند از پوست الاغ ساخته بودند و در ميان آن ها ريگ و سنگ كرده بودند كه آن ها را در پيش پاى حضرت افكنند ، ليكن اهل سنّت مىگويند : ابو بكر وعمر داخل در اصحاب عقبه نبودند وشيعه را اعتقاد آن است كه ايشان داخل بودند و اين مطلب از طرق شيعه به نحوى به صحّت پيوسته كه ايشان را در آن شبهه نيست ، ليكن اين حجّت بر سنى نمى شود و آن چه حجّت بر ايشان است كه از طرق ايشان رسيده ودلالت مىكند بر دخول ايشان در اصحاب عقبه چند روايت است :
اول روايتى كه مسلم در « صحيح » خود آورده كه مردى از عمر پرسيد كه كارى كه شما با على ( عليه السّلام ) كرديد ، آيا به رأى اجتهادى بود كه پسنديديد يا به جهت چيزى بود كه از پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) شنيديد ؟ عمر گفت : كه نه رأى و اجتهاد بود و نه پيغمبر حرفى گفت ، سواى آن چه همه كس از او شنيد . امّا رسول اللّه ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) فرمود : كه دوازده كس از امّت من منافقند .
و اين صريح است كه ابو بكر وعمر از جمله آن دوازده نفر بودند ، زيرا كه عمر وجود دوازده نفر منافق را سبب وباعث غصب حق على ( عليه السّلام ) قرار داد وشكّى نيست كه آن چه با على ( عليه السّلام ) شد ، باعث آن نبود مگر ابو بكر وعمر . پس ايشان از

28