آل فرعون كه بر اين طريقه بودند وجمعى از ايشان دنيا پرستان اند كه بالكلّيه مشغول دنيا شده‌اند ودل بر آن نهاده‌اند وجمعى ديگر ، دين از دست داده‌اند وبالمره ترك آن را نموده‌اند و از آن جدا گرديده‌اند .
و از آن جمله در « نهج البلاغه » اين خطبه نيز مذكور است و اين خطبه در وقتى كه خلافت به او منتقل شده فرمودند :
« وزرعوا الفجو روسقوه الغرور وحصدوا الثبور لايقاس بآل محمّد ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) من هذه الامّة أحد ولا يسوى بهم من جرت نعمتهم عليه أبداً هم أساس الدّين وعماداليقين اليهم يفيىء الغالى وبهم يلحق التالى ولهم خصائص حقّ الولاية وفيهم الوصيّه و الوراثة الآن قد رجع الحقّ إلى اهله و نقل إلى منتقله » [1] يعنى به درستى كه اين جماعت تخم فجور كشتند وباب غرور پروردند و حاصل هلاكت درويدند ، احدى از اين امّت به آل محمد ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) نمى ماند و كسى كه به نعمت ايشان پرورده شده باشد مساوى ايشان مىتواند شد ؟ ايشان اند اساس دين وستون يقين هر كس پيشى بر ايشان گرفته باشد ، بايد عنان به جانب ايشان برگرداند و هر كس از ايشان پس مانده ، بايد به ايشان ملحق شود وخواص ولايت به حق مخصوص ايشان است ووصايت ووراثت پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) منحصر در ايشان است ، حال ، حق به اهلش رسيد و به محل خود منتقل گرديد .
و اين عبارت از هر صريحى ، اصرح است در اين كه : هركه پيش از آن حضرت متصدّى امر خلافت وامارت بود ظالم وغاصب بود و منكر اين ، قابل تخاطب نيست .
و از آن جمله در « نهج البلاغه » مذكور است كه در اثناء خطبه كه مىفرمودند ، فرمود : « طاعتى سبقت بيعتى » يعنى وجوب اطاعت من سبقت داشت بر بيعت من ، يعنى مردم بايست بعد از پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) بلافاصله با من بيعت كنند و از آن

[1] خطبه 146 نهج البلاغه .

181