امّا آن چه دلالت بر فسق ابو بكر مىكند چند چيز است :
اول : فرستادن آوردن حضرت اميرالمؤمنين ( عليه السّلام ) از براى بيعت به عنف ، وامر كردن به قتال با آن وسوزانيدن در خانه ى او .
و تفصيل اين مجمل آن كه طبرى در تاريخ خود و ابن ابى الحديد در « شرح نهج البلاغه » به چندين روايت ، وبلادرى وواقدى واعثم كوفى و ابن حنزابه در كتاب « غرر » [1] و ابن عبدربه در كتاب « عقد » و صاحب كتاب « انفاس الجواهر « 1 » ومحاسن » ومحمّدشهرستانى صاحب « ملل ونحل » وبالجمله جميع اين جماعتى كه از جمله اعاظم علماى معتمدين اهل سنّت اند روايت كرده‌اند به تفاوت در الفاظ وزيادتى در مجرد لفظ كه بعد از آن كه خلافت ابو بكر منعقد شد ، ابو بكر عمر وخالدبن وليد را فرستاد كه برويد وعلى وعباس وزبير را بياوريد و اگر نيايند با ايشان قتال كنيد و به عنف ايشان را حاضر كنيد پس ايشان با جماعت بسيار از مهاجر وانصار كه ابو بكر ايشان را معين نموده بود رفتند به در خانه فاطمه ( سلام اللَّه عليها ) در وقتى كه حضرت اميرالمؤمنين ( عليه السّلام ) وحسن وحسين وعباس وزبير ( عليهم السّلام ) وجمع بسيارى از بنى هاشم وسلمان ومقداد وجمعى ديگر از شيعيان در آن جا مجتمع بودند وهيمه بسيار بر در خانه جمع كردند وعمر فرياد كرد كه از خانه بيرون آييد و اگر نه در خانه را آتش زنم .
حضرت فاطمه ( سلام اللَّه عليها ) به پشت در آمده آواز داد كه اى عمر آتش مىزنى خانه‌اى را كه على وحسين و جماعت بنى هاشم در آن ساكنند ، عمر گفت : و اللّه اگر بيرون نيايند خانه را وهركه در خانه است آتش مىزنم ، پس خالد در پيش در ايستاد و جماعت در اطراف وحوالى خانه ايستادند وعمر در را شكسته فاطمه

[1] به كتاب كتابخانه ابن طاووس ، ص 28 رجوع شود . « 2 » ابن سهله . به همان كتاب ، ص 188 رجوع شود و گويا « انفاس الجواهر والمحامد » كه نام يك كتاب است مقصود باشد ، زيرا همان كتاب گاهى « المحاسن وانفاس الجواهر » خوانده شده است به كتاب نهج الحق علامه ص 272 رجوع شود .

18