واجتمعت الفرقة ، وائتلفت الكلمة » . ( 1 ) يعنى : به واسطه شما خاندان نعمت بر ما تمام شده ، و پراكندگى و اختلاف امت تبديل به اجتماع گشته ، و همه ( يكدل و ) يك سخن شده و وحدت كلمه محقق شود .
اُبَىّ بن كعب - از بزرگان صحابه - در اوائل خلافت ابو بكر در ضمن احتجاج مفصلى عليه ابو بكر - در برابر جمعيت - گفت : به خدا سوگند ، شما به خويش واگذار نشده‌ايد ، براى شما پرچم هدايت را افراشتند . . . اگر از او پيروى كنيد تفرقه ، اختلاف ، خصومت و دشمنى ، و جنگ و خونريزى ، در بين شما نخواهد بود . . .
به خدا سوگند از اين پس اختلاف خواهيد نمود . ( 2 ) نكته ششم : فراموش نكنيم كه در قضيه حكمين چه پيش آمد ، و اشتباه ابوموسى را تكرار نكنيم ! ما شعار دوستى با ديگران را سر داده و دست دوستى به طرف آنها دراز كرده‌ايم ولى آنها از پذيرفتن آن ابا دارند :
( هَاأَنْتُمْ أُولاَءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ يُحِبُّونَكُمْ ) . ( 3 ) آنها وحدت را مورد حمله قرار داده ، امرى محال شمرده ، حركتى منافقانه قلمداد نموده‌اند ، و آن را وحدت بين دين و دروغ ناميده‌اند ! و اظهار كرده‌اند كه : شيعه از كفر درآمده و به نفاق داخل شده است .

1 . كافى 1 / 445 ، كامل الزيارات 316 ، من لا يحضره الفقيه 2 / 615 ، تهذيب 6 / 99 ، البلد الأمين 302 ، عيون اخبار الرضا ( عليه السلام ) 2 / 276 ، مستدرك 10 / 423 ، بحار الانوار 22 / 537 و 56 / 194 و 99 / 16 ، 131 ، 154 ، 160 . 2 . بحار الانوار 24 / 206 و 28 / 223 به نقل از اميرمؤمنان ( عليه السلام ) . 3 . آل عمران ( 3 ) : 119 .

269