عدالت صحابه بسيارى از اهل سنّت بر اين باورند كه بحث و بررسى درباره لغزشها و خطاها و درگيرىهاى بين اصحاب پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و بلكه هر چيزى كه موجب خدشه دار شدن موقعيت آنان مىشود ، نارواست .
آنها همه صحابه را عادل دانسته ، مدح و ثناى وارد در قرآن را شامل همه آنها دانسته و براى اثبات اين عقيده به امورى تمسك كرده‌اند ، مانند :
1 . نقل روايات جعلى در مدح عموم صحابه و مذمّت سبّ و دشمنى آنان 2 . نهى از مطالعه تاريخ صدر اسلام 3 . تحريف تاريخ صدر اسلام 4 . نقل روايات جعلى مبنى بر اينكه اگر پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) كسى از صحابه را لعن و نفرين كند ، لعن تبديل به رحمت مىشود !
در پاسخ آنها گوييم : خداى تعالى دستور داده كه در احوال امتهاى گذشته به ديده اعتبار نگريسته و از فرجام نيك و بد آنها عبرت گرفته شود ، آيا ممكن است كه از توجه و تأمل در حالات كسانى كه در صدر اسلام مىزيسته‌اند - از مؤمن ، مسلمان ، منافق و . . . - نهى كند ؟
براى رسيدن به حقايق مىبايست بدون هر گونه تعصب ورزى سراغ آيات قرآن و گفتار پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) - كه شيعه و سنى اعتبار آن را پذيرفته‌اند - رفت و بدون توجيه و تأويل غير منطقى با دقت در آن تدبر و تأمل نمود .
بدون هيچ درنگى بعضى از آيات قرآن درباره رفتار ناپسند گروهى از صحابه نازل شده و بعضى ديگر نيز دلالت بر وجود منافقان در بين آنها دارد و گاهى به امكان كافر شدن برخى از آنان نيز تصريح شده است .
حال اگر بخواهيم از مطالبى كه مناسب شأن برخى از همراهان پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم )

243