در زيارات معصومين ( عليهم السلام ) اين مطلب با تعابير گوناگون آمده است كه : « مُسْتَبْصِراً بِضَلالَةِ مَنْ خَالَفَكَ » و « عَارِفاً بِضَلالَةِ مَنْ خَالَفَكَ » . ( 1 ) يعنى : من به گمراهى دشمنان شما بصيرت و شناخت دارم .
تنفر از زشتى ها حقيقت اين است كه شناخت و تنفر از بدى و بدها ، امرى ارزشمند و قابل تقدير است .
انسانى كه عضو فاسد خويش را - كه باعث سرايت مشكل به بقيه اعضايش مىشود - از خود دور مىكند ، و جامعه اى كه با جنايتكار برخورد صريح دارد ، چگونه ممكن است با كسانى كه مانع هدايت بشر شده و آنها را به گمراهى كشانيدند سر سازش داشته باشد ؟ !
مگر نه اين است كه بشريت در طول تاريخ انزجار خويش را از ستمگران و آنهايى كه حقوقشان را پايمال كرده‌اند اعلام كرده و مىكند ، و اين را از حقوق مسلّم خويش مىداند ؟
چگونه حق مسلّم بشريت - كه هدايت يافتن به واسطه هاديان حقيقى بود - به دست سردمداران سقيفه و پيروانشان ضايع گرديد ، ولى ما نتوانيم از آنها بيزارى بجوييم .
بيزارى از آنهايى كه وحدت و يكپارچگى امت اسلامى را فداى هوى و هوس و منافع شخصى خويش كردند ، و به جهت حبّ رياست ، صلح و صفاى امت را به جنگ و جدال و نزاعهاى بى پايان تبديل نمودند .

1 . عبارات فوق يا قريب به آن در زيارات مكرر آمده است ، براى نمونه مراجعه شود به : تهذيب 6 / 61 ، مزار شيخ مفيد ( قدس سره ) 113 ، مزار شهيد 13 ، مزار ابن المشهدى ( رحمه الله ) 237 ، 381 ، اقبال 125 ، بحار 97 / 184 ، 325 ، 341 و 99 / 73 .

241