مؤلف ( رحمه الله ) مىفرمايد : ابو بكر جوهرى روايت كرده :
قالت فاطمة - يعني لأبي بكر - : « لا كلّمتك أبداً » . .
قال أبو بكر : لا هجرتك أبداً . .
قالت : « والله لأدعون الله عليك » . .
قال : والله لأدعونّ الله لك . .
فلمّا حضرتها الوفاة أوصت أن لا يصلّي عليها ، فدفنت ليلا . . ( 1 ) إلى آخره .
و اين روايت دلالت واضحه دارد بر آنكه وصيت حضرت فاطمه ( عليها السلام ) به عدم حضور ابى بكر بر جنازه آن حضرت از جهت آزردگى و عدم رضا بود ، نه بنابر محض تستر و حيا .
( مضافاً به اينكه : براى رعايت تستر جنازه حضرت را با تابوت برداشتند و خود مؤلف تحفه نقل كرد كه حضرت زهرا ( عليها السلام ) در مرض موت خود فرمود كه : « شرم دارم كه مرا بعد از موت بى پرده در حضور مردان بيرون آرند » . . . اسما بنت عميس گفت كه : من در حبشه ديده‌ام كه از شاخه‌هاى خرما نعشى مانند كجاوه مىسازند ، حضرت زهرا ( عليها السلام ) فرمود كه : « به حضور من ساخته ، به من بنما » ، اسما آن را ساخته به زهرا ( عليها السلام ) نمود ، بسيار خوشوقت شد و تبسم كرد ، و هرگز او را بعد از واقعه آن حضرت صلى الله عليه [ وآله ] وسلّم خوشوقت و متبسم نديده بودند ) . ( 2 )

1 . السقيفة وفدك : 104 ، شرح ابن ابى الحديد 16 / 214 ، الغدير 7 / 229 - 230 . 2 . تحفه اثنا عشريه : 281 . مراجعه شود به تشييد المطاعن 3 / 247 - 248 .

137