اما در حق كسى كه حكايت فصول أذان مىكند ، ظاهر اين است كه كراهت ثابت نبوده باشد .
تنبيه : در حديث صحيح وارد است از كاشف اسرار و دقايق جناب امام جعفر صادق عليه السّلام كه فرموده : كسى كه استماع شهادت بر الوهيت و شهادت بر رسالت از مؤذن نمود ، يعنى شنيد كه مؤذن مىگويد « أشهد أن لا إله الا اللَّه و أشهد أن محمدا رسول اللَّه » و اين شخص در مقام تصديق و اعتراف بگويد « و أنا أشهد أن لا إله الا اللَّه و أن محمدا رسول اللَّه » اكتفي بها عن كل من ابى و جحد و اعين بها من أقر و شهد ثبت مىشود در حق او ثواب به عدد هر كس كه انكار به وحدانيت اللَّه جل شأنه و رسالت فخر كاينات صلَّى اللَّه عليه و آله نموده ، و همچنين ثبت مىشود به جهت او ثواب به عدد هر كس كه اقرار به اين دو مطلب نموده [1] .
بدان كه مستحب است در وقت شنيدن أذان صبح و أذان مغرب اين دعا خوانده شود « اللهم انى أسألك باقبال نهارك و ادبار ليلك و حضور صلواتك و أصوات دعاتك أن تتوب علي انك أنت التواب الرحيم » و در حديث وارد است كه هر گاه كسى اين دعا را در اين وقت بخواند بميرد در آن روز يا در آن شب مرده خواهد بود با توبه [2] .
مبحث سيزدهم ( در بيان وحدت و تعدد أذان است ) بدان كه اتيان به نماز به طريق انفراد است يا به جماعت ، در صورت أول تشكيكى در رجحان أذان و اقامه نيست بعدد مصلين ، بلى هر گاه بعضى استماع

[1] وسائل الشيعه ج 4 / 671 ، ح 3 .
[2] وسائل الشيعه ج 4 / 669 .

488