خير العمل دو مرتبه بگويد « آل محمد خير البرية » و بعد از فراغ از قد قامت الصلاة در اقامه بگويد « اللهم رب هذه الدعوة التامة و الصلاة الدائمة ، أعط محمدا سؤله يوم القيامة ، و بلغه الدرجة و الوسيلة من الجنة ، و تقبل شفاعته في أمته » [1] و شيخ در مبسوط ذكر حولقه را بعد از حي على الصلاة مرسلا نسبت به جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله داده [2] .
پنجم : از امور مستحبه تأنى در أذان است در حين تلفظ به فصول ، و همچنين فيما بين فصول ، به اين معنى در حين تلفظ به فصول با تأنى و آرام تلفظ نمايد ، و همچنين تأمل فيما بين فصلين نمايد به خلاف اقامه ، پس مستحب در آن سرعت نمودن است در تلفظ و در قلت تأمل فيما بين فصلين .
ششم : مستحب است رفع صوت در أذان مطلقا اگر چه أذان منفرد بوده باشد ، در أحاديث ترغيب به اين بسيار شده است ، و مذكور در أحاديث اين است كه رفع صوت در أذان باعث رفع مرض و كثرت أولاد است .
محمد بن راشد روايت كرده از هشام بن ابراهيم كه او گفت : من شكايت كردم خدمت جناب امام رضا عليه السّلام از مرض و از بى أولادى ، حضرت أمر فرمود مرا به بلند نمودن صدا را در أذان در منزل خود ، و من نظر به فرموده حضرت چنين كردم ، پس خداوند عالم جل شأنه مرض را از من دفع فرموده و أولاد من بسيار شد ، محمد بن راشد گفت : من دائما عليل بودم و همچنين جماعتى از عيال من نيز چنين بودند ، بعد از آن كه اين را شنيدم از هشام رفع صوت نمودم در أذان ، پس خداوند عالم رفع مرض از من و از عيال من نمود [3] .

[1] مهذب ابن براج ج 1 / 90 .
[2] مبسوط شيخ طوسى ج 1 / 97 .
[3] وسائل الشيعه ج 4 / 641 .

463