و جماعتى از فقهاء حكم به استحباب رفع صوت در فصول اقامه كه ذكر بوده باشد فرموده‌اند ، مثل تكبير و شهادتين و تهليل ، باكى در عمل به آن نيست .
مبحث نهم مستحب است فصل ما بين أذان و اقامه به دو ركعت نماز يا به سجده يا به جلسه و يا به تسبيح و تحميد يا به أحدهما ، يا به گامى بسوى قبله ، بنابر اين در نماز ظهر أول شش ركعت نافله را اتيان مىنمايد ، بعد از آن أذان مىگويد ، بعد از آن دو ركعت باقى از نافله ظهر را به عمل مىآورد ، آن وقت اتيان به اقامه مىنمايد ، و همچنين در أذان عصر و در أذان عشاء أول اتيان به دو ركعت نافله مغرب مىنمايد بعد از آن عشا مىگويد ، بعد از آن اتيان به دو ركعت باقى از نماز نافلهء مغرب مىنمايد ، آن وقت اتيان به اقامه نماز عشا مىنمايد .
و در نماز صبح أول أذان مىگويد ، بعد از آن اتيان به دو ركعت نافله صبح مىنمايد ، بعد از فراغ از نافله اقامه مىگويد ، بنابر اين در نماز مغرب چون نافله آن مؤخر است ، فصل ما بين أذان و اقامه در نماز مغرب به غير از نماز از امور ديگرى كه بعد بيان خواهد شد مىبايد بشود ، اينها در صورتى است كه اتيان به نوافل نمايد .
و اگر نافله گذار نباشد يا وقت نافله منقضى شده باشد فصل ما بين أذان و اقامه به غير نماز نمايد ، مجملا مستحب اين است فصل ما بين أذان و اقامه در غير أذان و اقامهء نماز مغرب به دو ركعت نماز يا به جلوس يا به سجده يا به تحميد مثل اين كه بگويد الحمد للَّه رب العالمين ، و اگر اقتصار به الحمد للَّه نيز نمايد خوب است ، يا به تسبيح مثل سبحان اللَّه ، يا به گام برداشتن ، به هر يك كه اتيان نمايد مؤدى سنت خواهد بود ، لكن ظاهر اين است كه فصل به دو ركعت نماز أولى از بقيه بوده

464