نمايد .
ششم : ظاهر اين است سقوط به سبب استماع أذان در صورتى است كه مؤذن مرد بوده باشد ، پس هر گاه استماع أذان زن نمايد ، اين كفايت در سقوط أذان او نخواهد نمود ، اگر چه آن زن از محارم او بلكه زوجه او بوده باشد اين در حق مردان است ، و اما در حق زنان به اين معنى ضعيفه‌اى استماع أذان از ضعيفهء ديگر نمود يا استماع أذان مرد نمود لكن از محارم خود ، ظاهر اين است كه اين كفايت بكند در حكم به سقوط أذان زن ، بلكه دور نيست در غير محارم نيز چنين بوده باشد .
هفتم : ظاهر اين است چنانچه استماع أذان مؤذن جماعت و أذان منفرد كفايت مىنمايد در حكم به سقوط أذان مستمع ، همچنين است استماع أذان مؤذن بلد خواه معلوم نشود كه بعد از آن بلا فصل اتيان به همان نماز نمايد يا نه ، بلكه أذان به جهت محض اعلام به دخول وقت نماز بوده باشد ، پس أذان مؤذن بلد مستثنى خواهد بود از آن كه در سابق بيان شد كه هر گاه أذان مؤذن به جهت نماز نبوده باشد استماع آن أذان موجب سقوط أذان نمىشود .
هشتم : آيا حكم مذكور مختص به نماز ادايى است يا در أذان نماز قضايى نيز ثابت است ، دور نيست كه مختص به نماز ادايى نبوده باشد ، بلكه در نماز قضايى نيز ثابت بوده باشد ، لكن به تفصيلى كه محتاج به بيان است پس مىگوييم :
در اين مقام چند احتمال است ، أول استماع أذان نماز أداء در حق كسى كه عازم اتيان به نماز أداء است . دوم استماع أداء نماز قضاء در حق كسى كه عازم نماز قضاء است . سوم استماع أذان نماز أداء در حق كسى كه عازم اتيان به نماز قضاء است چهارم عكس اين است يعنى استماع أذان نماز قضاء در حق كسى كه عازم اتيان به نماز أداء است . أول حكم آن را مفصلا بيان شد .

441