سجده بر آن صحيح بوده باشد ، بعد از رسانيدن به آن آن وقت اتيان به ذكر واجب نمايد .
و هر گاه فرض شود در اين صورت اين شخص متمكن بوده باشد از رسانيدن چيزى كه سجده بر آن صحيح بوده باشد به جبهه ، آيا اين جايز خواهد بود ؟
بنابراين اين شخص مخير خواهد بود ما بين رسانيدن جبهه را به آن چيز ، يا رسانيدن آن را به جبهه ، ممكن است تفصيل داده شود در اين مقام به اين نحو ، كه اگر آن موضعى كه سجده بر آن صحيح است يا مساوى است با آن موضعى كه جبهه بر آن واقع شده يا پايينتر است يا بلندتر است .
اگر مساوى بوده باشد ، در اين صورت أولى اين است كه پيشانى را بگشد تا برساند به آن موضع مساوى كه سجده بر آن جايز است ، مثل اين كه سر را گذارد در أول به موضع از زمين مشخص شد كه آن موضع نجس شده بود ، در اين وقت پيشانى را مىگشد تا برساند به موضع طاهر ، و رسانيدن چيزى كه سجده بر آن جايز است به جبهه ، نظر به اين كه خالى نيست از رفع في الجمله ، اجتناب از آن اگر لازم نبوده باشد يقينا أولى خواهد بود .
و همچنين است اگر موضعى كه پيشانى را بسوى آن مىگشد أخفض از آن موضع أول بوده ، باز اگر حكم به تعين گشانيدن پيشانى نكنيم يقينا أولى خواهد بود از رسانيدن چيزى را كه سجده بر آن صحيح بوده باشد به پيشانى به همان جهت كه مذكور شد .
و اما هر گاه بلندتر از آن موضع أولى بوده باشد ، در اين صورت خالى از اين نيست كه علو يا قائم است يا به طريق سراشيب ، اگر أول است ظاهر اين است كه رسانيدن چيزى را كه سجده بر آن صحيح است به جبهه أولى است از گشانيدن جبهه را بسوى آن موضع مرتفع ، و اين تفصيل نيز در صورت أخفضيت نيز محتمل

412