در بيداء مىشود ، و اين موضعى است كه جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در اين موضع رفع صوت به تلبيه مىفرمودند ، و آخر حد بيداء نسبت به كسى كه از مدينه به مكه مىرود ذات جيش است ، كه انشاء اللَّه تعالى لشگر أبو سفيان در آنجا هلاك شده به زمين فرو مىرود ، و اما ضجنان پس آن كوهى است نزديك مكه معظمه و اما ذات صلاصل پس آن ميان آن دو موضع واقع است .
مطلب ثانى : در بيان ستره است . بدان كه مستحب است در حق هر مصلى خواه مرد بوده باشد يا زن ، خواه نماز به جماعت بوده باشد يا فرادى ، مفروضه بوده باشد يا منذوره ، ستره پيش روى خود قرار بدهد ، در صورتى كه احتمال مرور كننده در آنجا قائم بوده باشد ، خواه مرور كننده انسان بوده باشد يا حيوان صغير بوده باشد يا كبير . پس هر گاه قاطع بوده باشد پيش روى او چيزى مرور نخواهد كرد ، ظاهر اين است در اين صورت استحباب ثابت نبوده باشد .
توضيح مرام مقتضى نقل كلام است در سه مبحث - أول : در بيان چيزى است كه به آن ستره متحقق مىشود . دوم : در كيفيت آن است . سوم : در فايده آن .
أما أول : پس مىگوييم ظاهر اين است كه متحقق مىشود ستره به هر چه گذارده شود پيش روى مصلى ، خواه پشتى بوده باشد يا جامه يا كتاب يا سنگ يا عصا يا تسبيح بوده باشد يا غير آن ، بلكه متحقق مىشود به نزديك ساختن محل سجده را به ديوارى يا ستونى و نحو آنها ، بلكه به خط گشيدن پيش روى نيز متحقق مىشود .
و اما كيفيت آن پس در غير عصا و خط ظاهر است ، و اما مثل عصا و نيزه ظاهر اين است كه منحصر نبوده باشد به فرو كردن نيزه و عصا را در زمين ، بلكه چنانچه به فرو بردن حاصل مىشود همچنين حاصل مىشود به انداختن در روى

403