زمين ، لكن به طريق عرض نه به طريق طول ، و همچنين است حال در خط يعنى خط را عرضا بگشد نه باستقامت قبله . و از بعضى از عامه نقل شده خط مدور بگشد به اين نحو كه محيط به محل سجده بوده باشد يا طولا به استقامت قبله يا عرضا به شكل هلال بگشد .
و اما فايده ستره پس مىگوييم : فايده آن رفع مرجوحيت آن نماز است در صورت تحقق مرور ، و تعلق نهى است به ذوى العقول از مرور .
توضيح اين اجمال آن است كه هر گاه كسى در موضعى اتيان به نماز نمايد سگى مثلا از پيش روى آن شخص عبور نمايد اگر اين شخص به نحوى كه مذكور شد ستره قرار داده باشد ، اين عبور سگ موجب مرجوحيت نماز او نمىشود ، و الا نماز او مرجوح خواهد بود . و اگر عبور كننده از ذوى العقول و مكلف بوده باشد ، وضع ستره موجب اين مىشود كه نهى از عبور تعلق به او مىگيرد ، پس اجتناب از عبور خواهد نمود ، و اگر فرضا اجتناب ننمايد اين شخص عابر مباشر مرجوح خواهد بود در صورت تحقق ستره ، و موجب مرجوحيت نماز مصلى نخواهد بود ، به خلاف اينكه هر گاه وضع ستره ننموده باشد ، در اين صورت نهى از مرور در حق آن شخص مار نخواهد بود ، پس آتى مرجوح نخواهد بود و نماز متصف به وصف مرجوحيت خواهد بود .
بدان كه مستحب است كه مصلى نزديك به ستره بايستد ، و بعضى از فقهاء تحديد فرموده‌اند به مقدار خوابگاه گوسفند . و مرحوم شهيد در ذكرى [1] فرموده اند : كه ستره امام مغنى مىگرداند از ستره مأمومين . استدلال فرموده‌اند بر اين به دو دليل ، أول : آن كه جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله امر نفرموده‌اند مأمومين را به ستره . دوم : آن است كه ظهر هر يك از مأمومين ستره است در حق مأموم ديگر .

[1] ذكرى شهيد اول ص 153 .

404