نام کتاب : تحفة الأبرار الملتقط من آثار الأئمة الأطهار ( فارسي ) نویسنده : سيد محمد باقر شفتي جلد : 1 صفحه : 400
مخفى نماند چنان كه مكروه است نماز در صورتى كه پيش روى مصلى صورتى بوده باشد ، همچنين مكروه است نماز بر فرشى كه در آن صورت نقش شده باشد در وقتى كه در حالى از أحوال نماز چشم مصلى بر آن صورت واقع شود . و اما هر گاه جاى نماز بر روى آن فرش بيندازند به نحوى كه آن صورت مستور شود كراهتى در اين صورت نخواهد بود . و همچنين هر گاه چشم آن صورت را حك نمايد يا سر او را قطع نمايد ، در اين صورت نيز كراهت منتفى مىشود ، اگر چه متمكن از تبديل مكان به مكان ديگر يا متمكن از ستر آن صورت بوده باشد . شانزدهم : اندرون خانه كعبه و پشت بام آن است كه اتيان به نماز فريضه در هر دو مكروه است ، چنانچه در مبحث قبله بيان شد . هيفدهم : مرابط خيل و بغال است ، يعنى جايى كه اسب و قاطر را مىبندند از براى علف خوردن و آرام گرفتن ، و ظاهر از كلام أبى الصلاح عدم جواز اتيان نماز است در اينها . و همچنين در مرابض غنم و مرابط بقر ، يعنى جايى كه خوابگاه گوسفند است و جايى كه گاو را مىبندند ، پس اجتناب از همهء اينها بهتر خواهد بود ، اگر چه از حديث [1] صحيحى ظاهر مىشود عدم كراهت در مرابض غنم . هيجدهم : مكانى كه در آنجا مصحفى مفتوح بوده باشد ، يعنى مكروه است نماز كردن در چنين مكانى كه پيش روى مصلى مصحفى مفتوح باشد ، تا آن كه آن مصحف را هم بگذارند در آن وقت كراهت منتفى مىشود . بدان كه اگر چه حال متبادر از لفظ مصحف قرآن است ، لكن در أصل أعم از قرآن است ، چنانچه ايمايى دارد بر اين مطلب آيه شريفهء