و كنائس و عدم كراهت ، جماعتى از فقهاء قائل شده‌اند به عدم كراهت ، و جماعت كثيرى از قدماى أصحاب قائل شده‌اند به كراهت ، ظاهر قول ثانى است پس نماز در آنها مكروه است . و كلامى كه هست در اين مقام اين است كه آيا دخول در آنها و نماز در آنها موقوف است بر استيذان از أهل آنها يا نه ؟ ظاهر اين است كه توقف نداشته باشد .
چهاردهم : مذابح حيوانات است ، يعنى مواضعى كه مهيا شده است به جهت ذبح نمودن حيوانات ، ظاهر مىشود از أبى الصلاح كه نماز را در مذابح حيوانات حرام مىداند ، پس اجتناب أحوط خواهد بود .
پانزدهم : مكانى است كه در آنجا تصويرى بوده باشد . بدان كه كلمات علما در اينجا مختلف است ، ظاهر از كلام أبى الصلاح آن است كه اتيان كردن به نماز در اطاقى كه در آن صورت نقش شده باشد حرام است ، و ظاهر كلام آن مرحوم حرمت است ، خواه پيش روى مصلى بوده باشد يا نه ، و آنچه ظاهر مىشود از بسيارى از فقهاء كراهت است در صورتى كه پيش روى مصلى بوده باشد خواه نقش در ديوار اطاق بوده باشد يا نه ، مثل آن كه پيش روى مصلى پشتى بوده باشد كه صورت در روى آن نقش شده باشد .
و اما هر گاه صورت در جانب يمين مصلى يا يسار او يا پشت سر او واقع مىشود ظاهر اين است نماز در چنين صورت مكروه نبوده باشد ، و همچنين هر گاه پيش روى بوده باشد لكن در حين نماز پرده يا چيز ديگر بر روى آن صورت بيندازد كه مستور شود ، باز ظاهر اين است كه كراهت نداشته باشد ، و در صورتى كه هر گاه ستر آن ممكن نبوده باشد و تبديل آن به مكان ديگر نيز ممكن نبوده باشد در اين صورت هر گاه رأس آن صورت را قطع نمايند ، ظاهر اين است همين قدر كفايت بكند در رفع كراهت .

399