براى آن كه آب در دفعه دوم بخورد بعد از آن كه آب در دفعه أول خورده باشد ، و كلام أبى الصلاح در اينجا نيز مقتضى حرمت است .
چهارم : مسكن مورچه است .
پنجم : مواضعى كه مهيا شده است به جهت جريان آب ، اگر چه آب در آن بالفعل جارى نباشد .
ششم : زمين شوره زار است ، و لكن در زمين شوره زار اگر زمين هموارى بوده باشد كه پيشانى در آن قرار بگيرد ، مىتوان گفت كه كراهت نداشته باشد .
هفتم : زمينى است كه در آن برف بوده باشد ، يعنى نماز كردن بر روى برف ، اما هر گاه برف از شدت برودت هوا يخ كرده باشد به حدى كه مطلقا منافى با استقرار نداشته باشد ، فرشى بر روى برف بيندازند ، نماز بر روى آن برف نبايد كراهت داشته باشد .
هشتم : ميان قبور است . بدان كه احتمالات در اين مقام متعدد است : أول - آن است كه مصلى اتيان به نماز نمايد در موضعى كه قبر در جوانب أربعه او بوده باشد . دوم : آن است كه قبر در سه جوانب او بوده باشد . سوم : آن است كه دو قبر يا زيادتر در جانب يمين او و يك قبر يا زيادتر در جانب يسار او بوده باشد يا به عكس . چهارم : مثل اين است در پيش و عقب . در جميع اين صور صادق است كه نماز ما بين قبور است پس مكروه خواهد بود . پنجم : آن است كه يك قبر در جانب يمين بوده و قبر ديگر در جانب يسار ، يا يك قبر در جانب پيش و قبر ديگر در عقب او ، يا در يسار او يا در يمين او ، در هيچ يك از اين صور صادق نيست كه نماز ما بين قبور شده ، پس بنابر اين حكم به كراهت مشكل است .
لكن ممكن است تفصيل داده شود به اين نحو كه اين يا در موضعى است كه مقرر شده به جهت قبرستان به نحوى كه صادق است كه نماز در مقبره يا در

395