مبحث نهم ( در بيان مواضعى است كه نماز در آنها مكروه است ) خواه اين كراهت به اعتبار نفس مكان بوده باشد ، يا به اعتبار امور خارجه و اين بسيار است :
أول : حمام است ، مشهور ما بين فقهاء آن است كه نماز در حمام مكروه است . و أبو الصلاح كه از قدماى فقهاء است قائل شده به حرمت آن . و اين قول اگر چه ضعيف است ، لكن رعايت آن با امكان خالى از احتياط نيست ، و آنچه مذكور شد در داخل حمام است . و اما مسلخ حمام يعنى جايى كه رخت مىكنند ، ظاهر اين است كه كراهت نداشته باشد ، و همچنين سطح يعنى پشت بام حمام .
و مرحوم علامه در نهاية الاحكام [1] قائل به ثبوت كراهت در مسلخ نيز شده ، ظاهر اين است كه فرقى در اين باب ما بين نماز مفروضه يوميه و غيرها نمىباشد ، و همچنين فرقى ميان نمازهاى واجبى و سنتى نبوده باشد ، بلى ظاهر اين است كه كراهت نسبت به نماز ميت ثابت نبوده باشد .
دوم : مزايل است ، يعنى مواضعى كه مهيا شده به جهت غائط و بول ، حكم به كراهت مثل سابق مشهور است ، و قول به حرمت ظاهر مىشود از أبو الصلاح . و مخفى نماند كه چنانچه مكروه است نماز در بيوت غائط مكروه است نماز كردن در جايى كه پيش روى اين شخص غائط بوده باشد . و كلامى كه شيخ شهيد در ذكرى نقل فرموده از أبى الصلاح دلالت مىكند بر حرمت ، پس اجتناب در صورت امكان أقرب به سداد خواهد بود .
سوم : مبارك ابل است ، يعنى مواضعى كه شتر قرار و آرام مىگيرد از

[1] نهاية الاحكام ج 1 / 344 .

394