آن . سوم : آن است كه مكان نجس است و سرايت هم مىكند نجاست به بدن يا به لباس مصلى ، لكن آن نجاست معفو عنها است ، مثل اين كه مكان نجس است به خون ، و آن خون تعدى مىنمايد به بدن يا به لباس مصلى ، لكن مقدارى از خون كه به بدن يا به جامهء مصلى مىرسد نماز با آن مىتواند نمود ، در جميع اين سه صورت شرط صحت نماز بالاضافه به مكان ثابت است ، لكن اينها همه نسبت به ما عداى محل جبهه بلكه محل قدر معتبر از جبهه است .
و اما معتبر نسبت به محل قدر معتبر از جبهه آن است كه خالى از مطلق نجاست بوده باشد ، خواه متعدى بوده باشد يا غير متعدى ، و تقييد به محل قدر معتبر به جهت آن است كه معتبر طهارت كل موضعى كه جبهه بر آن واقع مىشود نيست ، بلكه معتبر طهارت محل مقدارى از جبهه است كه وضع آن كفايت مىنمايد در تحقق سجده شرعا ، پس هر گاه فرض شود مجموع محلى كه جبهه بر آن واقع مىشود طاهر نيست ، لكن مقدار درهم از آن محل مثلا طاهر است علاوه بر اين نجس است لكن به نجاست غير متعديه ، ظاهر اين است كه شرط صحت نماز متحقق بوده باشد .
پس از آنچه مذكور شد دانسته مىشود كه هر گاه كل أعضاء سته كه عبارت از كفين و ركبتين و ابهامين بوده باشد واقع شود بر محل نجس كه غير متعدى بوده باشد مضر به صحت نماز نيست ، و اين بنا بر مشهور ما بين فقهاء است ، و مختار ما بين محققين از علماء است ، و در مقابل اين قولى است كه از سيد مرتضى نقل شده كه قائل شده‌اند به اعتبار طهارت كل مكان مصلى ، و قول ديگر است نقل شده از أبي الصلاح كه قائل شده‌اند به اعتبار طهارت محال أعضاء سبعه كه عبارت از محل شش عضو مذكور با محل جبهه بوده باشد . و اين دو قول ضعيف است ، لكن رعايت اين با امكان مقرون به احتياط است .

393