شده باشد يا شود ، شخص مزكى خطاب به مستحق نمايد كه پول زكات در جيب من هست خود بيرون آور و تصرف كن ، اين نيز بى اشكال است .
و اما صوم واجب در مكان مغصوب ، پس أمر آن أظهر از زكات و قرائت منذوره است ، و لهذا كسى كه حكم به فساد در اينها نموده در صوم حكم به صحت نموده از آن راه كه مذكور شد ، مگر شهيد ثانى در شرح ارشاد [1] كه اشكال در صحت صوم در مكان مغصوب نموده ، نظر به اين كه صحت صوم مشروط به نيت است ، و نيت اگر چه امر قلبى است لكن موقوف است بر مكان ، و اين ضعيف است .
مبحث پنجم هر گاه كسى داخل در مكان مغصوب شد آثما يا با عدم علم به غصبيت مكان بعد از آن عالم شد به حقيقت حال ، بر اين شخص لازم است فورا بيرون رفته باشد از آن مكان ، پس اگر وقت نماز موسع است اشتغال به نماز در آن مكان جايز نيست چنانچه دانسته شد ، پس اگر اتيان به نماز نمايد در آن مكان ، در اين حالت نماز او فاسد خواهد بود ، خواه نماز در حال خروج و مشى بوده باشد يا در حال وقوف .
و اما اگر وقت مضيق بوده باشد ، پس اگر متمكن بوده باشد از درك ركعت از نماز در مكان مباح بعد از خروج ، ظاهر اين است كه تأخير نماز لازم بوده باشد پس لازم است كه تعجيل در خروج نموده ، بعد از دخول در مكان مباح يك ركعت از نماز را در وقت اتيان مىنمايد و بقيه را بعد از انقضاء وقت ، در اين وقت نيز اتيان به نماز در مكان مغصوب جايز نيست ، خواه اتيان به نماز نمايد در حال خروج يا ترك خروج نموده بايستد و مشغول به نماز شود ، در هر دو صورت ظاهر اين

[1] روض الجنان در شرح ارشاد از شهيد ثانى ص 220 .

383