ثمرهء اين آن است در صورتى كه با علم به آنچه مذكور شد اتيان به نماز ظهر نمايد ثمره‌اى بر آن مترتب نمىشود ، نه اينكه عاصيه بوده باشد ، نظر به اين كه شرايط تكليف در حق او در اين حال ثابت نيست ، پس حكم به ثبوت مؤاخذه و عصيان نمىتوان نمود ، و چون كه ترتب ثمره بر عمل موقوف بر دليل شرع است چنين دليلى معلوم نيست ، پس حكم به آن نمىتوان نمود .
و فرض استصحاب از طرفين ممكن است ، مثل فرض حصول علم به حقيقت حال قبل از دخول وقت و بعد از دخول وقت آن ، در أول استصحاب مقتضى عدم است ، چنانچه در ثانى مقتضى ثبوت ، بعد از تعارض تساقط خواهد نمود ، پس تمسك به استصحاب در اثبات ثمر بى ثمر خواهد بود . بنابر اين در چنين حالتى صبر خواهد نمود تا تحقق بلوغ ، آن وقت مثل ساير زنان ستر رأس و رقبه نموده نماز خواهد نمود .
و اما هر گاه بداند در أثناء نماز به بلوغ خواهد رسيد پس اگر داند بعد از بلوغ درك نخواهد نمود مقدارى را كه كفايت يك ركعت نمايد اشكالى در ترتب ثمره بر آن عمل نخواهد بود ، اگر چه ستر رأس و رقبه ننموده باشد . و اگر چنين نبوده باشد ظاهر اين است كه ثمرى بر آن عمل مترتب نشود ، پس صبر مىنمايد بعد از بلوغ اتيان به نماز به قصد وجوب نمايد با ستر رأس و رقبه به طريق لزوم .
و اما هر گاه اتفاق افتاد بلوغ در أثناء نماز با عدم علم قبل از شروع در نماز پس اگر بلوغ به چيزى بوده باشد كه مبطل طهارت بوده باشد و مسقط تكليف به نماز مثل حيض اشكالى در آن نيست ، پس نماز را قطع خواهد نمود و تكليفى نخواهد بود . و اگر مبطل طهارت بوده باشد لكن مسقط تكليف به نماز نبوده باشد مثل انزال پس اگر وقت كفايت طهارت اگر چه تيمم بوده باشد نمايد با يك ركعت نماز لازم است بعد از اتيان به طهارت استيناف نماز نمايد با ستر رأس و رقبه ، و اگر

366