صحيح است ، پس هر گاه كنيز آزاد شد اين بر سه قسم منقسم مىشود :
أول : آن است كه مطلع بر آزاد شدن خود شد قبل از شروع در نماز ، در اين صورت بىاشكال ستر رأس و رقبه در جميع أحوال نماز بر او لازم است مثل ساير زنان .
دوم : آن است كه مطلع بر آزاد شدن خود نشد مگر بعد از فراغ از نماز در اين صورت نمازى كه با مكشوف بودن سر و گردن نموده صحيح است ، اگر چه ده سال بوده باشد .
سوم : آن است كه مطلع بر آزاد شدن خود شد در أثناء نماز ، در اين صورت اگر در اثناء نماز متمكن از ستر رأس و رقبه خود بوده باشد به نحوى كه مستلزم منافى از منافيات نماز نشود ستر نمايد ، و بعد از اطلاع و قبل از ستر نمودن مباشر فعلى از أفعال نماز نشود .
و اگر متمكن نبوده باشد در أثناء نماز مگر به ارتكاب فعل منافى ، اگر در ضيق وقت بوده باشد نماز را به همان حالت تمام نمايد ، و اگر در سعهء وقت بوده باشد ، در اين صورت خالى از اشكال نيست ، لكن ظاهر اين است كه اتمام نماز به همان حالت در حق او جايز بوده باشد و اجتزاء به همان نماز تواند نمود ، لكن احتياط اعادهء آن نماز است بعد از اتمام .
و اما هر گاه بعد از دخول وقت و قبل از نماز عالم شود كه آقاى او او را در أثناء وقت آزاد خواهد نمود ، آيا مىتواند با عدم ستر رأس و رقبه اتيان به نماز نمايد يا نه ؟ ظاهر أول است .
و اما هر گاه بداند در اثناء نماز او را آزاد خواهد نمود ، در اين صورت باز حكم به لزوم ستر رأس و رقبه قبل از شروع در نماز ممكن نيست ، لكن احتياط در چنين صورت مقتضى اين است : يا حين شروع نمودن در نماز ستر رأس و رقبه

364