در جامهء نجس داده‌اند ، و بعضى ترجيح نماز عاريا داده‌اند ، و بعضى قائل به تخيير شده‌اند ، مختار نزد حقير قول ثانى است ، پس نماز در لباس نجس در چنين صورت جايز نخواهد بود ، بلى هر گاه ضرورتى داعى در صلاة در لباس نجس بوده باشد مثل برودت هوا ، در اين صورت امرى است ديگر . كلام در صورت اختيار است پس هر گاه ضرورت داعى بر لبس ثوب نجس شود در حالت نماز ، پس در اين وقت نماز در همان لباس نجس بى عيب است .
مسأله دوازدهم : هر گاه كسى ساترى نداشته باشد و متمكن از خريدن آن بوده باشد ، خريدن آن لازم است اگر چه به زائد از ثمن المثل آن بوده باشد مجملا تحصيل ساتر مهما أمكن لازم است ، خواه به مبايعه بوده باشد يا به استجاره يا به استعاره . و اگر فرض شود كسى لباسى در چنين صورتى به او هبه نمايد ، دور نيست قبول آن لازم بوده باشد ، فرق ما بين اين مقام و حكايت حج ظاهر است ، نظر به اين كه حج واجب مشروط است تحصيل مقدمات آن واجب نيست و لهذا اگر كسى مالى به كسى هبه نمايد كه كفايت در استطاعت او بكند قبول آن واجب نيست ، به خلاف نماز نظر به اين كه آن واجب مطلق است تحصيل مقدمات آن با امكان لازم است ، پس طلب در تحصيل مقدمات نماز مهما أمكن لازم است ظاهر اين است وجوب طلب ثابت است مگر در صورتى كه مأيوس بوده باشد از تحصيل ، پس با احتمال تمكن نيز طلب لازم خواهد بود .
مسأله سيزدهم : سنت در حق مصلى عاريا يا در صورتى كه عورتين او مستور بوده باشد به مثل زير جامه و لنگ و غيرهما ، اين كه چيزى را به دوش خود بيندازد مثل دستمال يا بند زير جامه يا طناب يا ريسمان يا خياطه و نماز كند ، و اگر به هر دو دوش بيندازد أفضل خواهد بود .
مسأله چهاردهم : سابق بيان شد كه نماز كنيز با كشف عورت رأس و رقبه

363