عدم آن نافله باطل است . و دور نيست با علم و شعور آثم نيز بوده باشد ، و همچنين ظاهر اين است شرطيت ستر عورت مختص نيست به فرائض يوميه ، بلكه ثابت است در جميع صلوات مفروضه ، مثل جمعه و عيدين و نماز آيات .
بلى كلامى كه هست در اين است كه نماز ميت هم مثل سائر صلوات است در اين باب . پس هر گاه كسى خواهد نماز ميت نمايد عورت او مستور نبوده باشد ، لازم است أول ستر عورت نموده بعد از آن شروع به نماز ميت نمايد . مرحوم شهيد و محقق ثانى رفع اللَّه درجتهما چنين فرموده‌اند ، و مختار در نظر حقير خلاف اين است ، پس ستر عورت در نماز ميت لازم نيست [1] .
بنابر اين در صورت امن از ناظر با تمكن از ستر عورت هر گاه ترك ستر عورت نموده نماز ميت نمايد نماز صحيح خواهد بود ، لكن اين در صورت امن از وجود ناظر است . و اما هر گاه ايمن از وجود ناظر نبوده باشد ، بلكه ناظر موجود بوده باشد ، در اين وقت ممكن است كه تفصيل داده شود ما بين اين كه متمكن از ساتر بوده باشد يا نبوده باشد ، پس اگر متمكن از ساتر بوده باشد و مع ذلك ترك ستر عورت نموده باشد با وجود ناظر به همان حال اتيان به نماز ميت نموده باشد ، ظاهر اين است در اين صورت نماز صحيح [2] بوده باشد .
و اما هر گاه متمكن از تحصيل ساتر نبوده باشد ، در اين صورت با وجود ناظر اتيان به نماز ميت ايستاده مىنمايد ، ظاهر اين است كه نماز باطل بوده باشد ، نظر به اين كه نماز ايستاده در اين صورت مأمور به نيست ، نظر به استحاله انفكاك قيام از قبيح ، پس در اين صورت متعين است كه نماز ميت را نشسته به عمل آورد

[1] اين مسأله محتاج به تأمل است ، و محل ذكر آن صلاة اموات است ا س د .
[2] وجه صحت را در حاشيه « منه » از مطالع الانوار متعرض شده كه نهى متعلق به امر خارج از صلاة است ، زيرا كه ستر شرط صحت صلاة ميت نيست - ا س د .

352