يا تكيه كردن بر حرير ، هيچ يك حرمت آن ثابت نيست . و مرحوم ابن حمزه در اين مقام قائل به حرمت شده فرموده است هر چيز كه پوشيدن آن حرام بوده باشد حرام است فرش نمودن آن و تكيه نمودن بر آن . و اين قول ضعيف است . و همچنين جايز است سوار شدن به چاروايى كه روى پالان آن حرير بوده باشد ، و همچنين است هر گاه حرير روى زين انداخته شود ، لكن اگر سرخ بوده باشد استعمال آن مكروه است . و اما حرير به خود پيچيدن اگر چه اين هم مثل سابق است ، ظاهر اين است كه حكم به حرمت نتوان نمود ، لكن أحوط اجتناب است ، و اما در حال نماز پس جايز نيست .
مسأله سابعه : در حرير محمول است . بدان كه حمل حرير در غير حالت نماز شبهه‌اى در جواز آن نيست ، و اما در حال نماز پس ظاهر اين است كه موجب بطلان نماز نشود ، اگر چه جامهء دوخته باشد .
مسأله ثامنه : لباس مكفوف به حرير است ، يعنى جامه‌اى كه سجاف آن حرير بوده باشد ، بدان كه پوشيدن چنين لباسى بىاشكال جايز است ، اما نماز در آن باز ظاهر اين است كه جايز بوده باشد ، و مراد به كف جامه سجاف آن است ، لكن چنانچه جايز است نماز در جامه‌اى كه سجاف او حرير بوده باشد چنين است جامه‌اى كه قيطان از ابريشم در آن دوخته باشند ، خواه در أطراف جامه بوده باشد با عدم ميل به ظاهر مثل أطراف بدن عربى يا چوخا [1] بارانى ، يا با ميل به ظاهر ، مثل بافتهء از ابريشم كه متعارف است دريخه قبا مىگذارند ، و همچنين سر آستين ، و مثل اين است دكمهء ابريشم كه دريخه يا در سر آستين مىدوزند مجملا جميع اينها بى عيب و نماز با همهء اينها صحيح است ، و همچنين است بند حرير كه به قبا مىدوزند آن نيز بىعيب است .

[1] چوخا : لباس پشمى ضخيم و خشن كه چوپانان و كشاورزان مىپوشند .

330