أول : آن است كه جايز نيست در حق مرد پوشيدن لباس حرير محض ، خواه در حال نماز بوده باشد يا غير حالت نماز ، بلكه اگر بپوشد لباس حرير و در آن نماز به عمل آورد نماز باطل خواهد بود ، مگر در دو صورت كه پوشيدن آن و نماز در آن به عمل آوردن جايز است ، أول - در حال حربى كه راجح بوده باشد در شريعت مطهره . دوم : در حال ضرورت ، مثل برودت هوا به حدى كه در ترك لبس حرير مظنه هلاكت نفس يا حدوث مرضى بوده باشد . و اما لبس آن به جهت دفع شبش على وجه الاطلاق مشكل ، بلكه جايز نيست مگر در صورتى كه به حد ضرورت برسد ، و آنچه مذكور شد در حق مردان بود .
و اما نسبت به زنان ، پس پوشيدن حرير بى اشكال جايز است در حق آنها و اما نماز زنان در حرير محض اگر چه شيخ صدوق قائل به عدم جواز شده لكن مشهور و حق در مسأله آن است كه جايز بوده باشد ، بلكه مسأله در نظر حقير محل اشكال نيست ، اگر چه مرحوم علامه در منتهى توقف فرموده .
مبحث ثانى : آن است كه منع از پوشيدن حرير و نماز در آن در حق مردان در صورتى است كه مخلوط به چيزى نبوده باشد كه نماز در آن جايز بوده باشد پس هر گاه لباس مركب بوده باشد از ابريشم و ريسمان ، پوشيدن آن در حق مردان و همچنين نماز كردن در آن جايز خواهد بود ، خواه كل تا را بريشم بوده باشد و كل پود ريسمان ، يا بعض از هر يك از تار و پود هم ابريشم بوده باشد و هم ريسمان ، يا كل تار ابريشم بوده باشد و پود مركب از ريسمان و ابريشم يا به عكس ، به اين نحو كه كل پود ابريشم بوده باشد و تار از ابريشم و ريسمان پس در جميع اين صور پوشيدن مردان چنين لباسى را و همچنين نماز كردن در آن جايز خواهد بود .
و در صورت امتزاج شرط نيست كه بايد ابريشم علاوه از ريسمان نبوده

325