و چون كه تعلم از جناب خالق متعال در حق هر كس متعذر و غير مقدور است نظر به عدم قابليت ، لهذا خلاق عالم جل شأنه بعضى را كه ممتاز بوده باشد از من عداى او به مميزات بسيار اختيار فرموده و عبادات را به كيفيت مطلوبه تعليم ايشان مىفرموده ، ايشان را امر مىفرمود كه تبليغ به كافه عباد نموده باشد .
چنانچه أمر به ديگران فرموده كه از او أخذ نموده باشند ، شخص أول را نبى و پيغمبر و رسول مىنامند .
اين ألفاظ همه قريب به يكديگر مىباشند ، نبى مىگويند به جهت آنكه مخبر است از جانب خداوند عالم . و پيغمبر مىگويند به جهت آنكه پيغام مىآورد از جانب خداوند عالم جل شأنه به سوى عباد او .
و رسول مىگويند به جهت اينكه فرستاده شده است از جانب پروردگار عالم عز شأنه بسوى بندگان او در هر عصرى از اعصار ، حكمت بالغه حكيم متعال چنين اقتضا نمود .
تا آنكه أمر منتهى شد به خاتم پيغمبران ، أعني : فخر أنبياء و سيد رسل و سرور اصفيا و هادى سبل محمد مصطفى صلى اللَّه عليه و آله ، امت ايشان را به عبادات چندى امر فرموده از جمله نماز به كيفيت معهوده ، بعد از تعليم آن را به آن جناب ، ايشان را أمر فرموده كه تبليغ به امت فرموده باشند ، چنانچه امت را امر فرموده كه از ايشان أخذ نموده ، و به مقتضاى آن معمول داشته باشند .
حسب الامر خلاق جهان آن ستوده در گاه رحمن در عصر شريف خود تبليغ بندگان فرمودند فعلا و قولا .
و در آن أوان كه معموره جهان بنور جمال ايشان منور بود نصب حججى فرمودند ، كه بعد از آنكه روح مقدس ايشان به شوق اتصال به عالم قدس زينت بخش قاطبه اهل انس گردد آن حجج منصوبه مكرمه حافظ شريعت مطهره ، و مبين

31