و چون كه نماز از مركبات و مجعولات پروردگار عالم است ، يعنى نمازى را كه واجب فرموده است بر بندگان خود كه اتيان به آن نموده باشند مصلحت الهيه جلت عظمته مقتضى اين شده كه به اين نحو ترتيب فرموده باشد .
أول مكلف به ايستد به قصد اطاعت إله جل شأنه ، بعد از آن تكبيرة الاحرام بگويد ، پس قرائت حمد و سوره نمايد ، بعد از آن به ركوع رود در ركوع ذكر به عمل آورد ، بعد از فراغ از آن رفع رأس از ركوع نمايد به نحوى كه به ايستد به حدى كه راست شود .
بعد از آن به سجود برود به نحوى كه هفت عضو كه عبارت از جبهه و كفين و ركبتين و ابهامين بوده بر زمين بگذارد ، بعد از آن مشغول به ذكر معين شود .
و بعد از فراغ از آن رفع رأس از سجود نمايد . بعد از آنكه راست نشست و قرار گرفت ثانيا به سجود رود و هكذا تا آخر نماز .
و شرايطى چندى به جهت اين مقرر فرموده ، مثل اينكه بايد با وضو يا با غسل يا هر دو بوده باشد ، و در وقت معين اتيان به آن نموده باشد ، و در مكان مباح با مستور بودن عورت به ساتر مباح ، و آن ساتر از اجزاى غير مأكول اللحم نبوده باشد و همچنين حرير نبوده باشد لكن در حق رجال ، و بدن و لباس خالى بوده باشد از نجاست مگر آنچه استثناء شده .
بايد در جميع أحوال نماز متوجه قبله بوده باشد ، بلكه رعايت صورى نماز بايد در جميع احوال اجتناب از تكلم و ضحك و اكل و شرب و انحراف از قبله و ساير آنچه بيان خواهد شد در نماز نمايد .
مجملا لازم است كه عالم باشد كه مكلف به او كه مسمى به اسم صلاة است چه چيز است ؟ و چون كه اين تركيب از جعل خداوند عالم است جلت قدرته پس تعليم آن لا محاله منحصر در ذات اقدس الهى خواهد بود .

30