چهاردهم : تأخير فريضه است از براى كسى كه اراده احرام دارد از نافله احرام .
پانزدهم : تأخير صلوات است در حق كسى كه ذمهء او مشغول به فوائت بوده باشد .
شانزدهم : تأخير صلوات در صورت انتفاء بعض شرايط به جهت عدم تمكن از آن در صورت رجاء تمكن به تأخير ، مثل صلاة با كشف عورت در أول وقت در صورت عدم تمكن از ساتر با رجاء تمكن از آن به تأخير . و همچنين نماز در أول وقت با نجاست ثوب يا بدن در صورت عدم تمكن از ازاله آن ، با احتمال تمكن از ازاله آن به تأخير تا ضيق وقت . و همچنين نماز در سعه وقت نشسته ، با احتمال تمكن از نماز ايستاده با تأخير . و سجود بر چيزى كه سجده بر آن جايز نيست در حال اختيار ، به اعتبار عدم تمكن از چيزى كه سجده بر آن جايز است در آن وقت با رجاء تمكن از سجده بر آن با تأخير . و موارد ديگر نيز هست كه تأخير نماز در آن راجح است .
مطلب پنجم : آن است كه نافله منقسم بر سه قسم است : راتبه و اين نوافل يوميه است ، و ذوات أسباب مثل نماز طواف و احرام و نماز تحيت مسجد و نماز زيارت و نماز حاجت و مثل اينها . و نافله مبتدأه و آن نمازى است كه مكلف اتيان به آن مىنمايد نزد خود ، يعنى به خصوصها در شريعت وارد نشده است ، اگر چه به عنوان عموم رخصت رسيده است .
قسم أول موقت است چنانچه بيان شد ، پس در غير وقت آن اتيان به آن نمىتوان نمود مگر به عنوان قضا . و قسم ثاني و ثالث در هر وقت از اوقاتى كه كسى خواهد اتيان مىتواند نمود ، مگر اين كه قسم ثالث مكروه است اتيان به آن در پنج محل ، سه موضع كراهت متعلق به زمان است و در موضع متعلق به فعل .

277