پس چگونه أمثال اين امور نسبت به مولاى حقيقى و خلاق هر وضيع و دنى موجب اعتذار و اظهار خجلت و رو سياهى و باعث تضرع و گريه و انابه و بى قرارى نشود ، با آن كه در هيچ آنى از هيچ بنده دور نيست * ( « ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَلا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَلا أَدْنى مِنْ ذلِكَ وَلا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ ما كانُوا » ) * [1] و در موضع ديگر فرموده * ( « يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الأَرْضِ وَما يَخْرُجُ مِنْها وَما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَما يَعْرُجُ فِيها وَهُوَ مَعَكُمْ » ) * [2] و در موضع ديگر فرموده * ( « إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ » ) * [3] و در مقام ديگر فرموده * ( « وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْه مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ » ) * [4] .
و مشخص است كه أعقل عقلاء انبياء و ائمه هدى عليهم السّلام مىباشند ، و معلوم است كه ايشان منفك از اين كه مذكور شد نيستند كه منفك از أمثال اينها بوده باشند لا محاله صحبت با مردم مىداشتند ، و خنده از آنها صادر مىشد ، و معاشرت با نساء مىنمودند ، و ملاعبه و ملامسه و تقبيل و جماع از ايشان صادر مىشد ، بلكه در أمثال اين امور نسبت به ساير ناس امتياز داشتند ، كاه است شبى نمىگذشت مگر اين كه جماع از ايشان صادر مىشد . و در اخبار مذكور است « كثرة الطروقة من خواص الانبياء » و همچنين مىخوابيدند و پا دراز مىكردند و صدا بلند مىكردند .
مجملا مشخص است احوال انبياء و ائمه بالاضافه به خلاق عالم مختلف بوده ، حالتى بوده در آن توجه تام به خداوند عالم جل جلاله داشتند ، تشكيكى

[1] سوره مجادله : 7 .
[2] سوره حديد : 4 .
[3] سوره بقره : 186 .
[4] سوره ق : 16 .

232