عشيره او مىتوانند او را نجات داد ، و نه قبيله او مىتوانند به او نفعى رسانيد ، أهل محشر بر او رحم مىكنند ، هر گاه مأذون شود در نداء و ناله و زارى كردن .
بعد از آن فرموده « آه من نار تنضج الاكباد و الكلى ، آه من نار نزاعة للشوى ، آه من غمرة من لهبات لظى » يعنى : آه از آتشى كه مىپزد جگرها و كردها را ، آه از آتشى كه پوست را از سر مىكند ، يا آتشى كه مخلوط و مشوب به غير آتش نيست ، و آه از شدت آن چنانى كه ناشى مىشود از شعلهاى آتش .
بعد آن گريه بسيارى كردند و صوت ايشان قطع شد و من به خاطرم رسيد كه خواب به ايشان غلبه نموده نظر به طول مدت بيدارى در شب ، تأمل كردم تا صبح طالع شد ، گفتم : ايشان را بيدار كنم تا نماز صبح را ادا نمايند ، رفتم نزديك ديدم ايشان را مانند چوب كه بر روى زمين افتاده ، نه حس دارند و نه حركت حركت دادم ايشان را حركت ننمودند ، و اعضاء و جوارح ايشان را خواستم بهم آورده باشم بهم نيامد ، پس گفتم * ( « إِنَّا لِلَّه وَإِنَّا إِلَيْه راجِعُونَ » ) * روح قدس آن سرور از دار فانى به أعلى درجات جنت انتقال نمود .
به تعجيل رفتم منزل ايشان خبر ممات ايشان را رسانيدم ، سيدهء نساء فاطمهء زهراء عليها السّلام فرمودند به من : كه شرح حال ايشان و قصه ايشان را بيان كن ، و من آنچه را ديده بودم به عرض آن معصومه رسانيدم ، فرمودند به من : اين آن موتى كه خيال كرده‌اى نيست ، بلكه اغمايى است از خوف الهى جل شأنه عارض ايشان مىشود .
بعد از آن جمع شدند آب بر روى مبارك ايشان پاشيدند تا به حال آمدند [1] .
و از مبين حقايق و دقايق جناب امام جعفر صادق عليه السّلام مروى است كه فرموده :
عادت جناب علي بن الحسين عليهما السّلام چنين بود وقت نماز كه داخل مىشد لون مبارك آن سرور زرد مىشد و أعضاى شريفهء ايشان به لرزه در مىآمد ، مثل شاخ درخت

[1] امالى شيخ صدوق ص 69 - 70 .

228