اى عزيز من خلاق عالم جل شأنه محتاج به عبادت ما و شما نيست ، چه قادرى كه اثر از آثار قدرت آن خلقت سماوات و ارضين است با عدم ماده و مكان ، و انتفاى أنصار و أعوان ، با آن احكام و اتقان كه عقول عقلا در درك آن عاجز و حيران مىباشند ، چه حاجت است جناب او را به عبادت عابدان ، و صانعى كه هر چه مشيتاش قرار گرفت كفايت مىكند در تحقق آن محض صدور * ( « كُنْ » ) * او را ، چه حاجت به اطاعت عالميان .
بلكه حكمت در وضع تكاليف آن است كه چون خلاق عالم جل شأنه مريد خير عباد است ، و چيزى در حق عباد اولى از معرفت معبود و اطاعت او نمىتواند شد ، لهذا اساس عبادت را برانگيخته تا ملتزمين به مناهج آن خود را به مطلوب و ساحل نجات توانند رسانيد .
مقصود اين است اين ثمره كه باعث وداعى بر وضع طاعات است مترتب بر وجه كمال بر محض اين أقوال و أعيان نمىشود ، بلكه لابد است از توجه و اقبال به معبود جليل متعال با خشوع و خضوع و اجلال در جميع أفعال و أقوال ، أهم از همه تصحيح نيت است از اغراض و مقاصد فاسده ، مثل ريا و سمعه هر گاه داعى بر اقدام به عبادت اين بوده باشد ، كه مردم مطلع شوند كه اين شخص نماز شب مىكند ، يا اين كه احترام او را منظور داشته باشند ، يا آن كه به او چيز بدهند ، يا آن كه هر گاه اظهار حاجتى به آنها نمايد اجابت او نمايند چنين عمل عمل مرايى است ، ترك اين به مراتب أولى از فعل آن است ، و آيات و أخبار در مذمت اين صفت زشت سيرت بسيار است . و سمعه آن است كه داعى بر اتيان عبادت آن است كه منتشر شود صيت عبادت اين در بلاد .
اى عزيز من اگر طالب عزت و احترامى ، از خداوند عالم بخواه . و اگر راغب به چيزى كه محتاج به او هستى ، از درگاه قادر على الاطلاق طلب كن ،

220