ما بين استغفار و سيصد مرتبه العفو . و در صورت اقتصار به يكى دور نيست كه اقتصار به هفتاد مرتبه استغفار بهتر از اقتصار به هر يك از دو تاى ديگر بوده باشد ، مگر در صورتى كه دعا در حق چهل نفر طلب مغفرت ذنوب آنها از غفار ذنوب بوده باشد ، در اين صورت دور نيست كه اقتصار به دعاء در حق چهل نفر أولى خواهد بود ، نظر به أحاديث مستفيضه .
از جمله آنها حديث صحيحى است كه ثقة الاسلام روايت نموده از ابراهيم ابن هاشم كه فرموده : ديدم عبد اللَّه بن جندب را در عرفات ، كسى را نديدم در عرفات به حالت او ، دو دست او بلند بود بسوى آسمان ، اشكهاى چشم او جارى بود به حدى كه بر زمين مىرسيد ، بعد از آن كه مردم متفرق شدند به او گفتم يا ابا محمد نديدم كسى را به مثل حالتى كه از تو ديدم ، در جواب من گفت : قسم به خداوند عالم جل شأنه دعاء نكردم مگر در حق برادران خود ، نظر به اين كه از مولى و سرور خود موسى بن جعفر عليهما السّلام شنيدم كه فرمود : هر كس دعا كند در حق برادر خود در حال غياب او ، ندا كرده مىشود از جانب رب العزه كه از براى تو باد صد هزار برابر آنچه كه براى برادر مؤمن خود خواستى پس خوش نداشتم كه بگذارم صد هزار برابرى كه خداوند عالم ضامن او شده باشد براى مطلبى كه خود به جهت خود خواهم ندانم كه مستجاب خواهد شد يا نه [1] .
بنابر اين هر گاه طلب مغفرت از حضرت رب العزه در حق چهل نفر از برادران دينى خود نمايد چندين هزار مقابل از جانب رب العزه به جهت او خواهد بود ، پس اين شخص در اين حالت فرد كامل « مستغفرين في الاسحار »

[1] فروع كافى ج 4 / 465 ، ح 7 .

215