من مىشود در بهشت ، و غير از خداوند جل شأنه كسى احصاى ثواب او را نمىتواند نمود [1] .
و چون كه حديثى كه مشتمل بر اين نماز ضعيف است ، لهذا ترك اين نماز اولى است ، مگر در صورتى كه اتيان به نافلهء مغرب ننمايد ، يا آن كه اين نماز را مقدم [2] بر نافله مغرب اتيان نمايد . در اين دو صورت ظاهر اين است كه اتيان به اين نماز عيب نداشته باشد .
و از جمله نمازهاى وارده ما بين عشائين نمازى است كه در دههء أول ماه ذى الحجة الحرام ما بين اين دو نماز وارد شده ، و اين نمازى است روايت شده از كاشف أسرار و دقايق جناب امام جعفر صادق عليه السّلام كه آن حضرت فرمود : كه جناب والد من به من امر فرمود كه نبايد ترك بكنى دو ركعت نماز را ميان مغرب و عشاء در دهه ذى الحجه ، و مىخوانى در هر يك از اين دو ركعت بعد از فراغ از سوره مباركه حمد سوره قل هو اللَّه أحد و اين آيه شريفه را * ( وَواعَدْنا مُوسى ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّه أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَقالَ مُوسى لأَخِيه هارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ ) * بعد از آن كه اين دو ركعت نماز را ميان اين دو نماز در دهه ذى الحجه به عمل آوردى شريك خواهى بود با حاج در ثواب ايشان اگر چه حج نكرده باشى [3] .
اين نماز نيز مثل نماز وصيت است ، بلكه به مراتب سند اين أضعف از سند آن است ، چه اين حديث در أحدى از كتب معتبره روايت نشده ، و سيد

[1] مصباح شيخ طوسى ص 94 - 95 .
[2] صورت تقديم مشكل است ، و لعل التأخير ما لم يسقط الشفق أولى من هذه الصورة ، پس جايز خواهد بود در صورت ترك نافله مغرب و تأخير از نافله مغرب هم قوت دارد - ا س د .
[3] وسائل الشيعه ج 5 / 296 ، از اقبال سيد ابن طاووس .

199