نافله مغرب لكن قبل از زوال حمره مغربيه ، اين نيز دور نيست كه جايز بوده باشد .
پنجم : مثل چهارم است مگر اين كه اتيان به اين دو ركعت بعد از حمره مغربيه بوده باشد .
ششم : آن است كه اقتصار نمايد به اين دو ركعت لكن بعد از زوال حمره مغربيه اين دو قسم ظاهر اين است كه جايز نبوده باشد ، پس اتيان به اين دو ركعت در چهار صورت كه اول مذكور شد بى عيب است ، لكن اينها مختلف مىباشند در قوت و ضعف ، به اين معنى كه دو صورت أول حكم به جواز كمال قوت دارد ، و صورت ثالثه اگر چه جايز است لكن مثل اين دو صورت در قوت نيست چنانچه جواز در صورت ثالثه أقوى از صورت رابعه است .
و ممكن است كه هر گاه كسى دو ركعت نافله مغرب را اتيان نمايد به كيفيتى كه مذكور شد ، و در آن قصد هر دو نماز كند ، هم قصد نافله مغرب و هم قصد اين نماز ، امتثال به هر دو نماز به عمل آورده باشد ، پس فائز به ثواب هر دو نماز خواهد بود انشاء اللَّه تعالى . وجه جواز اين نماز در چهار صورت كه مذكور شد و عدم جواز در دو صورت اخيره ظاهر مىشود از مطالع الانوار .
و از جمله صلوات وارده ما بين نماز مغرب و نماز عشا نماز معروف به نماز وصيت است ، كه شيخ طوسى در كتاب مصباح ذكر فرموده از جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، كه آن جناب در مقام وصيت به امت خود فرموده : كه وصيت مىكنم شما را به دو ركعت نماز ميان مغرب و عشاء ، قرائت كند در ركعت أولى بعد از حمد سيزده مرتبه سوره اذا زلزلت ، و در ركعت ثانى بعد از حمد پانزده مرتبه قل هو اللَّه أحد ، كسى كه اين نماز را بكند در هر ماهى مىباشد او از جملهء متقين ، و هر گاه در هر سالى بكند مىباشد او از جملهء محسنين ، و هر گاه در هر جمعه بكند مىباشد از جملهء نماز كنندگان ، و اگر در هر شب به عمل آورد مزاحم

198