و احتمال سوم آن است كه قوله عليه السّلام « و سأل حاجته » اشاره بوده باشد به تفسير كذا و كذا در آنجا كه فرموده « و أن تفعل بي كذا و كذا » و اين بعيد است اگر چه مراد اين بود مىبايست در جنب آن ذكر شده باشد .
و احتمال چهارم [1] آن است كه مراد اين بوده باشد كه بعد از فراغ از نماز سؤال حاجت خود نمايد ، بنابراين « و سأل حاجته » عطف خواهد بود بر « صلى » كه در أول حديث مذكور است ، و أول حديث اين است « من صلى بين العشائين ركعتين قرأ في الاولى الحمد و قوله * ( « وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً » ) * الى قوله * ( « وَكَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ » ) * و في الثانية الحمد و قوله * ( « وَعِنْدَه مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها » ) * الى آخر الآية ، فاذا فرغ من القراءة رفع يديه - الى آخر الحديث .
حاصل معنى بنابراين چنين خواهد بود كه كسى كه ميان نماز مغرب و عشاء دو ركعت نماز كند به اين كيفيت كه مذكور شد و سؤال كند حاجت خود را بعد از نماز ، هر گاه چنين نمايد خداوند عالم اجابت حاجت او خواهد فرمود ، و حاجت او را به او خواهد داد . و هر گاه جمع ما بين همه نمايد به همهء احتمالات حديث عمل كرده خواهد بود ، به اين نحو كه به جاى و أن تفعل بي كذا و كذا ذكر حاجت خود نمايد ، و همچنين بعد از آن كه گفت تعلم حاجتى سؤال حاجت خود نمايد ، و اعاده آن نمايد بعد از آن كه گفت لما قضيتها ، و همچنين بعد از فراغ از نماز . و اگر چنين نمايد أشمل و أتقن خواهد بود .
مخفى نماند آنچه كه مذكور شد در بيان كيفيت و حقيقت اين نماز بود ، كلامى كه در اين مقام هست در حكم آن است ، كه آيا اين نماز را ما بين مغرب و عشاء مىتوان به عمل آورد يا نه ؟ تحقيق در اين باب تفصيل در مقال است ، پس مىگوييم : اتيان به اين نماز يا قبل از زوال سرخى است كه در جانب مغرب

[1] اين وجه مثل اول و ثالث خلاف ظاهر است ا س د .

196