به اين كه حاجت خود را در آن وقت ذكر نمايد . و قوله عليه السّلام في آخر الحديث « و سأل اللَّه حاجته » اشاره بر اين است كه حاجت خود را دو مرتبه در قنوت ذكر نمايد ، و گويا نكته در تكرار اين بوده باشد كه يك مرتبه متوسل مىشود به ذات أقدس جل شأنه در قضاى حاجت خود به معونت شفاعت به مفاتح الغيب ، يعنى چيزهايى كه موجب توصل به مغيبات است از اسم أعظم الهى و غيره از جمله چيزهايى كه عالم به آنها نيست مگر بارى تعالى جل شأنه ، و به اين اشاره است قوله عليه السّلام « به مفاتح الغيب التي لا يعلمها الا أنت » تا آخر . و مرتبه ديگر وسيله قضاى حاجت خود را قرار مىدهد به سيد المرسلين صلوات اللَّه و سلامه عليه و آل أطهار او را ، و به اين اشاره است قوله عليه السّلام « فأسألك به حق محمد و آله » الى آخره .
و قوله عليه السّلام « و سأل اللَّه حاجته » ممكن [1] است كه مراد اين بوده باشد كه ذكر حاجت خود نمايد ، بعد از آن كه گفت تعلم حاجتى به اين نحو : اللهم أنت ولي طلبتي [2] تعلم حاجتى و هي أن تغفر لي ذنوبي ، و تجعلني ممن اخترتهم لدينك و خلقتهم لجنتك ، و يسرني في أقرب الطرق للوقود عليك ، و تحشرني في زمرة أوليائك الذين لا خوف عليهم و لا هم يحزنون . و هر مطلب كه خواهد ذكر كند آن وقت بگويد : فأسألك به حق محمد و آله عليه و عليهم السلام لما قضيتها لي .
و ممكن [3] است كه مراد اين باشد كه ذكر حاجت خود نمايد در آخر به اين نحو : اللهم أنت ولي طلبتي تعلم حاجتى فأسألك به حق محمد و آله عليه و عليهم السلام لما قضيتها لي . آن وقت ذكر حاجت خود نمايد .

[1] اين وجه خلاف ظاهر است - ا س د .
[2] نعمتى - خ ل .
[3] اين وجه ظاهر است - ا س د .

195