نيست ، اگر چه ده ركعت نافله را بلكه هيجده ركعت را به عمل آورده باشد ، بلى هر گاه هيجده ركعت را تمام نموده باشد و شروع به ركعت نوزدهم نموده باشد در آن وقت - وقت نافله خارج شود ، يعنى وقت نماز ظهر داخل شود ، در اين صورت مىتواند آن دو ركعت را تمام نمايد تا بيست ركعت تمام شود اگر چه اين مزاحم فريضه شده .
مقام سوم : در مزاحمت نافله مغرب است با صلاة عشاء ، به اين معنى كه شروع به نماز نافله مغرب نمود به اعتقاد اين كه وقت تمام نافله باقى است ، بعد از اتمام يك ركعت وقت خارج شود ، در اين صورت ظاهر اين است كه اتمام نافله مغرب يعنى چهار ركعت را نتواند [1] نمود ، و لكن اتمام آنچه را شروع نموده ظاهر اين است كه جايز بوده باشد ، اگر چه خروج وقت قبل از اتمام يك ركعت بوده باشد . اما اين در صورتى است كه قبل از شروع به نماز معتقد سعه وقت نسبت به همهء چهار ركعت بوده باشد . و هر گاه چنين نبوده باشد ، اين منقسم به چند قسم مىشود :
أول : آن است كه معتقد اين هست كه به قدر دو ركعت از وقت نافله باقى است ، در اين صورت ظاهر [2] اين است كه تواند دو ركعت را اتيان نمود ، ظاهر اين است كه مىبايد در اين وقت قصد كند كه اين دو ركعت أخيرتين است .
دوم : آن است كه معتقد اين است كه وقت وسعت يك ركعت دارد نه دو ركعت در اين صورت ظاهر اين است كه شروع به نافله نتواند نمود .
سوم : آن است كه معتقد اين است كه وقت وسعت سه ركعت دارد ، در

[1] ظاهر اين است بتواند نمود - ا س د .
[2] بهتر آن است كه اين قصد را نكند بلكه نيت نافله كند ، و أحوط آن است كه ترك كند و قضا نمايد - ا س د .

192