هست يك ركعت را در وقت اتيان نمايد و تتمه را در خارج وقت ؟
ظاهر اين است كه حكم در هر دو صورت ثابت بوده باشد و مختص به صورت أول نبوده باشد ، و لكن اين در صورتى است كه خروج وقت نافله بعد از اتيان به يك ركعت بوده باشد . و اما هر گاه قبل از اتمام يك ركعت بوده باشد اين حكم ثابت نيست [1] ، آيا در اين صورت اتمام دو ركعت جايز است با آنكه قطع آن نماز متعين است ؟ ظاهر أول است ، لكن اين در صورتى است كه به اعتقاد سعه وقت شروع به نماز نافله نموده باشد ، و قبل از اتمام ركوع فساد اعتقاد او ظاهر شود ، بلكه وقت خارج شود قبل از اتمام ركعت ، در اين صورت اگر چه اتمام دو ركعت جايز است - يعنى قطع نماز بر او لازم نيست - لكن اتمام همه نافله جايز نيست . اما هر گاه قبل از شروع به نماز مشخص بوده باشد كه متمكن از اتمام يك ركعت در وقت نيست ، ظاهر اين است كه شروع به نافله در اين صورت جايز نبوده باشد .
مقام دوم : در اين است كه آيا اين مزاحمت در نافله روز جمعه ثابت هست يا نه ؟ به اين معنى كه كسى شروع نمود به نافلهء روز جمعه به اعتقاد سعه وقت ، بعد از اتمام يك ركعت مشخص شد كه وقت نافله خارج شده ، يعنى وقت فريضه داخل شد به تحقق زوال ، در اين صورت ظاهر اين است كه مزاحمت نبوده باشد ، يعنى اتمام نافله روز جمعه جايز نبوده باشد . و اما اتمام آن نماز كه شروع نموده و بعد از اتيان به يك ركعت وقت خارج شد ، ظاهر اين است كه جايز بوده ، بلكه دور نيست كه اتمام آن دو ركعت جايز بوده باشد اگر چه خروج وقت قبل از اتمام يك ركعت بوده باشد .
ملخص مقال اين است : كه مزاحمت نافله در روز جمعه با فريضه ثابت

[1] ظاهر ثبوت اين حكم است مطلقا ، اگر چه يك ركعت را تمام نكرده باشد .

191